Na bijna vijftig jaar in de voorste linies van de blues-rock is Walter Trout een van de laatste echte survivors van zijn generatie. Zijn loopbaan begon in de begeleiding bandjes van grootheden als Big Mama Thornton, Joe Tex en John Lee Hooker, gevolgd door jaren bij Canned Heat en John Mayall’s Bluesbreakers. Sinds zijn solodebuut in 1989 leverde hij meer dan twintig albums af, gedreven door robuust gitaarwerk, rauwe zang en compromisloze authenticiteit.
Sign of the Times, opvolger van het uitstekende Broken (2024), laat horen dat Trout op zijn 70-plus nog altijd niets aan intensiteit heeft ingeboet. De toon is donkerder en maatschappijkritischer. In “High-Tech Woman” en “Artificial” reflecteert hij op een wereld waarin technologie en oppervlakkigheid overheersen. Zijn grommende stem en felle gitaarspel onderstrepen het gevoel van vervreemding: “I can’t tell what’s real anymore.”
De titeltrack schuurt tegen hardrock aan, met dreigende riffs en duistere achtergrondzang – een gewaagde keuze die sommige puristen zal doen fronsen. Daartegenover staan ingetogen momenten als “Mona Lisa Smile”, een warme, akoestische ballad waarin Trout zijn gevoelige kant toont, en “Too Bad”, een eerbetoon aan Sonny Terry & Brownie McGhee, gereduceerd tot enkel gitaar en harmonica.
Afsluiter “Struggle to Believe” vat het album kernachtig samen: woede, twijfel en doorleefde overtuiging. Zijn gitaar giert, de band drijft hem op, en de tekst klaagt het verdwijnen van fundamentele waarden aan.
Met Sign of the Times bewijst Walter Trout opnieuw waarom hij tot de meest integere en veerkrachtige figuren binnen de hedendaagse bluesrock behoort. Een krachtig, soms onstuimig statement van een muzikant die geen concessies doet – en dat maakt het des te geloofwaardiger. (Provogue / Mascot Label Group)