De geplande release van het album We Wither, We Bloom liep vorig jaar enige vertraging op door Covid 19. Pas tegen het eind van het jaar was de plaat te verkrijgen. Aldus verschijnt vrij kort daarna het mini-album The Woman in Me (bijna 30 minuten). De periode van verplicht ‘stilzitten’ gaf de 7-koppige Noorse band The Northern Belle – onder aanvoering van frontvrouw Stine Andreassen – gelegenheid zich te bezinnen op de toekomstige koers. De uitkomst: een meer gelaagd eclectisch geluid; minder pop; meer (Noorse) indiefolk; introspectie en persoonlijke ervaringen als inspiratoren voor de songteksten – Covid 19 indachtig. Het muzikaal behoorlijk goed geslaagde resultaat is te beluisteren in zeven nummers, waaronder de volledig naar Andreassens hand gezette, fraaie covers van Sufjan Stevens (Chicago) en John Prine (Tree of Forgiveness).
Haar eigen songs mogen er ook zijn, al vind ik sommige te barok geproduceerd. Dat is het geval in het titelnummer, dat weliswaar een tintelende melodie bevat, maar ook een overdadig uitgewerkt arrangement. Datzelfde gaat op voor de uitwaaierende vintage folk in Only Stupid Kids Get Bored en de complexe structuur – zeg maar soundscapes – van No Rush. Toegankelijker en compacter zijn de op pop-rock gebaseerde nummers Kaleidoscope Dream en de heerlijk wiegende cadans van Two Rhythms. Belangrijkste factor voor de samenhang van het album is de heldere, ijle, melancholieke stem van Andreassen, daarin bijgestaan door haar bijzonder vaardige bandleden.