De eerste keer dat ik Roel Spanjers zag optreden, was in de band van J.W. Roy. Sindsdien heb ik hem bij veel verschillende artiesten zien spelen en zowel solo als in diverse muzikale combinaties zien optreden. Ik heb hem vrijwel elke belangrijke blues, rhythm & blues en New Orleans-klassieker horen spelen. Omdat zijn album Birdcatcher uit 2006 destijds volledig aan mij voorbij is gegaan, was ik niet bekend met zijn kwaliteiten als songwriter. Maar na het luisteren naar Birdcatcher II is mijn bewondering voor deze man alleen maar verder gegroeid.
Op dit album staan tien zelfgeschreven nummers, waarvan één samen met Eric van Dijsseldonk. Multi-instrumentalist Van Dijsseldonk en drummer Gabriel Peeters (die ook verantwoordelijk is voor de opnames en mix) zijn, naast Roel, de hoofdrolspelers op dit album. Daarnaast wordt er, waar nodig, een beroep gedaan op muzikale vrienden om de verschillende nummers op perfecte wijze verder in te kleuren.
Het album opent met het nummer ‘Back For More’, en ik moet zeggen dat de baslijn in eerste instantie wat onwennig binnenkwam. Maar na een paar keer luisteren valt de fijne flow van het nummer op zijn plek. Dit is overigens het enige kleine minpuntje, want verder biedt het album een verzameling heerlijke nummers, geworteld in de Amerikaanse roots-traditie, maar met een kenmerkend Spanjers-sausje. Het is geen album dat wordt gedomineerd door toetseninstrumenten, maar juist het subtiele samenspel tussen de toetsen en het gitaarwerk zorgt voor veel luisterplezier. Roels zang is ook dik in orde, en het door Malford Milligan gezongen ‘Your Pain Is My Pain’ is op dat gebied een mooie bonus.
Het nummer ‘See Them Off’ heeft een heerlijke New Orleans-piano, aangevuld met een geweldige blazerspartij, en ook bij ‘The Ballad Of Peetie Wheatstraw’ voegen de blazers echt iets toe. Dit nummer heeft zelfs een vleugje gospel.
Al met al is Birdcatcher II weer een prachtig album van eigen bodem, dat moeiteloos de vergelijking met buitenlandse producties in dit genre aankan.