Al sinds zijn tienerjaren in de jaren zeventig speelt Peter Rogan uit Amerika, Pennsylvania als begenadigd gitarist in bandjes op vooral feesten en partijen, naast zijn baan als elektricien in een staalfabriek. Nadat hij een aantal jaren terug in New York deelnam aan een workshop songschrijven o.l.v. Phil Madeira – uit de Nashvilleomgeving van Buddy Miller – werd Rogan door hem tot het schrijven en zingen van eigen songs uitgedaagd. Het leidde in 2019 tot het debuutalbum Still Trying to Believe In. Een gedroomde werkelijkheid, die – al moest hij voor de bekostiging wel zijn motor verkopen – een vervolg krijgt met het recent uitgebrachte Broken Down Love.
Het dozijn songs van dit album weerspiegelt zijn met de tijd breed vergaarde muzikale bagage: blues, funk en met name soul, wat country en snufjes folk, gevat in ‘n atmosferisch singer-songwriterstramien of in ‘n stevig jarenzeventig rockomlijsting. Behalve de hiervoor genoemde Madeira op toetsen en lapsteel, is ook het crème de la crème van Nashville Cats als Will Kimbrough op (slide) gitaren en harmonica, Chris Donohue op bas en Dennis Holt op drums van de partij. Zo’n bezetting biedt 100% kwaliteitsgarantie voor een fijnmazige, smeuïge en soms robuuste invulling en super strakke uitvoering. Met zijn mooie, ietwat onvaste stemgeluid, zingt hij over persoonlijke (liefdes)aangelegenheden, tekortschietende werkomstandigheden en grappige toevalligheden. De factor soul zit in veel van zijn liedjes diep verwerkt, met name door toedoen van het prachtig zingende damestrio The McCrary Sisters en door de individuele achtergrondvocalisten Jenny Littleton en Cindy Morgan. Onder de twaalf nummers zijn twee covers opgenomen: de verrassend mooie met blazers opgetuigde soulversie van It’s Only Rock ‘n’ Roll van The Rolling Stones en het driftig golvende Thank You Girl van John Hiatt.
Broken Down Love is een solide en ongecompliceerd, met hoorbaar plezier gemaakt, album van een hoog draaibaarheidsgehalte. (Eigen beheer)