1000 days of sorrow,
1000 days that you’ve been gone.
Het zijn de eerste woorden die Mike Hollon zingt op Irving Park. Het zijn ook zinnen die in eerste instantie wat schuren. In de elf nummers die Irving Park telt staan meer regels die niet meteen goed lopen. Het weerhoudt de luisteraar niet om de muziek te omarmen. Na drie of vier draaibeurten voegen de nummers zich naar de met plezier luisterende americana fan. Het helpt daarbij dat er twee instrumentele nummers worden gespeeld.
Irving Park is een album waarop Mike Hollon terugkijkt om verder vooruit te komen. Hollon wil leren van lessen uit het verleden om stappen te zetten naar de toekomst. En de lessen waren soms zwaar. Tijdens de pandemie moest de jonge Amerikaan stoppen met optreden. Hij verbleef met gitaar en blocnote graag in Irving Park. I found a lot of peace in that park during a stressful time in the world. When I close my eyes, I can take myself back there and it calms me.
‘1000 Days’ opent en zet de toon. De muziek klinkt opgewekt, na wat keren draaien bekt de tekst steeds beter. Het orgel in ‘Letting Go’ brengt warmte in de sound. Hollon schudt de zorgen van zijn schouders. De blazers in ‘Love’ bepalen het intro en geven het nummer een swing. In ‘Fool No More’ brengt de ritmesectie een prettig zwaar fundament in. Het zijn popliedjes met mooie details.
‘Casablanca’ is het eerste instrumentele liedje. Het doet denken aan ‘Julia’ van The Beatles. Het tweede liedje zonder tekst ‘Blue Mountain Spring’ sluit Irving Park af. Bij het beluisteren van deze release gaan de gedachten van de luisteraar af en toe naar Jonathan Richman. Open liedjes, typisch Amerikaans en teksten die gemakkelijk te volgen zijn.
Mike Hollon brengt met Irving Park een album uit dat vol staat met persoonlijke zaken. Door de inbreng van vrienden zijn de liedjes wat weggetrokken van de componerende en wat in zichzelf gekeerde nog jonge muzikant. Het is een release waar mensen zichzelf in zullen herkennen. Bij meer draaibeurten gaan de liedjes op eigen benen staan en wint Irving Park aan sympathie en kwaliteit. (Mo’s Records)