Ja, een EP’tje van een volkomen onbekende artiest. Dus ga ik luisteren. Ik hoor alleen een gitaar, een paar mooie loopjes, heel rustig en beheerst, dan wat vlotter, mooi gitaarspel, dan afgelopen. Vervolgens het tweede nummer, weer gitaar, maar nu ook een stem, heel donker, beetje als Johnny Cash. Wie is deze vent? volgens het simpele hoesje is er op de EP geen verdere inbreng, er is alleen Miner op vocals, gitaren, kazoo, hand claps, lap snaps. Ik zoek naar een bio, en die is er, gewoon op internet. De opnames vonden plaats in Wenen, waar deze Marc woont en werkt. Zijn muziek noemt hij alternatieve outlaw country rock en Americana. Zijn achtergrond is heel divers, vader komt uit de USA, ontmoet zijn Duitse moeder in Polen, waar Marc ook wordt geboren. De familie verkaste naar Wenen, waar Marc opgroeide en zijn eerste bandjes startte met rock, punk en grunge, de ‘sound of the revolution’ van toen voor de teenagers. Marc ging in 2000 naar de USA, ging helaas gokken en kwam zelfs in het gevang terecht, kreeg gratie van de autoriteiten, maar moest de USA uit. Hij besloot in Wenen te gaan wonen en daar te doen wat hij het beste kan: muziek maken. In 2020 verscheen zijn eerste album, hij kreeg veel aandacht, waardoor er spoedig meer kwam, in 2022 een soundtrack voor een korte film en in 2023 zijn tweede studio-album, ‘Last Heroes’. En nu dus een EP.
Een bijzondere man, deze Marc Miner, een rebel avant la lettre. Maar die mooie donkere stem en die bijzondere songs met een zeer minimaal gehouden begeleiding, het slaat aan. Maar de zeggingskracht is er niet minder om. Ik betrapte me erop dat ik de EP steeds opnieuw afluisterde. Dat zegt wat. Wie volgt?