Baton Rouge, Louisiana, USA, daar komt deze singer-songwriter vandaan. Als jonge knaap werd hij al gegrepen door de muziek om hem heen. Zijn oom was een professionele jazz-pianist en Eric speelde, net als zijn oudere broer, trompet (Louis Armstring was zijn). Thuis was er een enorme range aan muziek te beluisteren, Lp’s in zo’n beetje iedere muziekvorm. Toen Eric voor het eerst Townes en Guy Clark hoorde wist hij wat hij wilde: net zulke fraaie songs schrijven als deze twee grootheden.
Hij was inmiddels leraar Engels aan een universiteit en het was voor hem alleen maar logisch om verhalende songs te gaan schrijven. En daarmee zijn we dan aangekomen bij zijn nieuwste CD, ‘Wait For The Night’. Hij is mij uitermate goed bevallen, prachtige songs, interessante lyrics en een puike begeleiding. Vooral Eric (vocals, gitaren, lap steel, harmonica, piano en elektrische piano) en mede-producer Clay Parker (bas, orgel, gitaren, percussie en achtergrondvocalen) zorgen voor die begeleiding, bijgestaan op bas, drums, pedal steel, cello, mandoline en viool. Opgenomen op een acht-sporen tape recorder i Gonzales (Louisiana, de studio van Clay Parker). Eric heeft een stem die doet denken naan John Prine en Eric Andersen en zijn muziek heeft dezelfde impact als – inderdaad – Prine. Een van mijn favorite songs is het subtiel frivole en vrolijke ‘Fool’s Paradise’ (let op, jullie luisteraars: ‘The word *sh*t as in ‘holy sh*t occurs in this track’, wat zijn we toch preuts in de USA, alleen Trump mag vloeken… (FCC warning Track 8).
Een echt heerlijke CD en ook heerlijk gevarieerd, de elektrische piano is raak getypeerd. Geef deze man en deze prima CD een grote kans, je krijgt er geen spijt van.