Dom Martin is een zanger/gitarist/songwriter uit Belfast, Noord-Ierland, die eigenlijk pas sinds 2019 echt actief is in de muziek business en sindsdien al een indrukwekkende reeks blues awards heeft binnen gehaal in het Verenigd Koninkrijk. Ik had onlangs het genoegen live kennis met hem te maken en deze jongeman liet bij mij een uitstekende eerste indruk achter. Ik was dan ook blij verrast toen ik zijn nieuwe album ‘Buried In The Hail’ (zijn derde inmiddels) in mijn brievenbus aantrof.
Al snel knalde de muziek door de woonkamer en even een licht gevoel van verbazing/teleurstelling dat dit toch minder explosief klonk dan de live performance. Maar toen ik het album als studioalbum ging benaderen bleek het allemaal best mee te vallen en krijgen we een leuke verzameling songs voorgeschoteld, elf in totaal, waarvan tien van de hand van Dom en een cover van Willie Nelson (‘Crazy’). Vergeleken met zijn optreden is de muziek behoorlijk ingetogen en veelal akoestisch. De CD geeft een kort instrumentaal intro en outro met daar tussenin een negental prima songs, variërend van akoestische blues tot blues-rock en singer-songwriter materiaal.
Dom wordt begeleid door twee absolute klasbakken, Ben Graham op bas en Jonny McIlroy op drums, die Dom op creatieve en effectieve wijze ondersteunen. Mijn persoonlijke favorieten zijn toch meer de bluesy nummers als ‘Daylight I Will Fight’ en ‘Howlin”, maar ook twee totaal verschillende nummers als de blues-rock song ‘Unhinged’ en het romantische singer-songwriternummer ‘The Fall’ met schitterend spel op de akoestische gitaar zijn van grote klasse.
Al met al was het na de live kennismaking even wennen aan dit album, maar inmiddels ben ik dit groei-diamantje zeker gaan waarderen. Hij wordt in de diverse berichtjes regelmatig vergeleken met mannen als Rory Gallagher en Gary Moore, maar met deze vergelijkingen doe je Dom Martin tekort. Met een beetje geluk wordt hij zondervergelijkingen in een adem met deze mannen genoemd. Het is hem gegund.