Waarom is er vrijwel niets te vinden over deze stem als een klok? Om over de eigenaar nog maar te zwijgen. Hij, Chris Rawlins, is de bezitter van een volle stem die zowel het lage hoog als het lage midden als bereik heeft. Hij zingt licht versluierd en met een overtuigende kalmte zijn verhalen en belevenissen. Bescheidenheid is een sleutelwoord dat bij mij opkomt tijdens het luisteren naar dit album. Geen grote woorden, wel poëtische.
Chris Rawlins is een Amerikaanse singer-songwriter-gitarist. Geboren in Kalamazoo in Michigan. Chicago is zijn huidige residentie. Waar heeft deze man zijn inspiratie vandaan, waar zijn liefde voor de pedal-steel als begeleidend instrument bij zijn fijnzinnige fingerpicking-gitaarspel? Het zijn onbeantwoorde vragen die over enige tijd wel aan de grote klok komen te hangen als hij zo doorgaat met muziek maken. Welke dat is, is prachtig op zijn debuutalbum ‘Bring On The Rain’ uit 2019 te horen. Countryfolk zou je kunnen zeggen, en toch liggen zijn melodieën daar net even naast en dat legt een bijzondere sfeer aan de dag. Met een bescheiden begeleiding van een spaarzame strijker, de pedal-steel, zijn eigen akoestische gitaar en bas, slagwerk en elektrische gitaar op enkele songs klinken de songs rijp en uiterst relaxed. Rawlins is als dichter met tekstschrijven begonnen en dat heeft zijn vruchten afgeworpen.
Op ‘Flyover’ heeft Rawlins gekozen voor een voller geluid: toetsen, een prominentere bas, slagwerk en elektrische gitaar. De verhalende kalmte van zijn songs is daardoor meer omgeven met uiterst uitgebalanceerde, aansluitende arrangementen. De “afwijkende” melodielijnen zijn met een jazzy intonatie van een heerlijke loomheid. ‘After dark’ is om op weg te drijven. De iets uitgerekte woorden aan het eind van elke zin doen daar bepaald veel goeds aan. Op ‘Like A Bird, Like A Sound’ wordt het milde akoestische fingerpickingspel net niet door de pedalsteel overschaduwd. Dat geeft een mooie tegendraadsheid aan de werkelijk prachtige melodie. Flink jazzy is ‘Break Even’ met een volle instrumentale bezetting. Easy listening? Eigenlijk wel, en dat is een comfortabele conclusie, want passend in de ogenschijnlijke muzikale ontwikkeling die op dit album te horen is. Ruimtelijk opgenomen met de pedalsteel en de akoestische gitaar in de hoofdrol is ‘Anywhere’ alleen al qua melodie een fijnmazige afsluitende song.
Ik ben eigenlijk een beetje verbaasd. Zit iemand daar zomaar tijdloze muziek te maken met zo’n subtiele eigenheid dat je hem als het ware stilletjes moet gaan ontdekken? Het is een fijn album waarvan ik niet kan zeggen hoe het ontvangen zal worden. Het is als een smakelijke bekende maaltijd, gemaakt door een kok die een paar ingrediënten anders heeft gedoseerd. Ga luisteren met een glas naar keuze erbij.