Brinsley Schwarz, the man, not the band, komt met een tweede solo album genaamd Tangled. Voor wie Brinsley Schwarz niet kent een korte uitleg zodat je deze muzikaal-historische omissie kunt wegstrepen. Brinsley Schwarz begon vroeg in de jaren zestig samen met Nick Lowe de band Kippington Lodge dat zich later zou ontwikkelen tot de band met zijn naam, Brinsley Schwarz dus. Nog steeds met Nick Lowe op bas en zang, aangevuld met Bob Andrews op keyboards, Billy Rankin op drums en Ian Gomm op gitaar en zang. Met hun eigen muziekstijl, pub-rock genaamd werden ze de lievelingen van het club circuit. Ondanks een aantal goed ontvangen albums ging het helaas na enige tijd toch minder met de band en in 1975 werden zij de begeleidingsband van Graham Parker, genaamd The Rumour. Ruim veertig jaar zouden zij samenwerken en Brinsley Schwarz (the man) co-produceerde de bekende albums van Graham Parker, zoals Mona Lisa’s Sister en Human Soul. Brinsley ging later samen spelen met grote namen als Kirsty MacColl, Garland Jeffreys, Desmond Dekker en Paul McCartney & Wings, maar nam uiteindelijk afscheid van de rock wereld en ging zich wijden aan het repareren van gitaren. Na een reünie van Graham Parker & The Rumours nam Brinsley de beslissing om als solo artiest verder te gaan. In 2016 bracht hij zijn eerste solo album uit, Unexpected, dat goed ontvangen werd. Op tien september jl. verscheen zijn tweede album Tangled.
Tangled is een heerlijk album geworden dat teruggrijpt naar de jaren zeventig waar Brinsley Schwarz als band triomfen vierde als pub-rock band, het Engelse antwoord op The Band, The Greatful Dead en Crosby, Stills & Nash. Mooi is te horen dat zij als folk-rock- en neo-psychedelische band deze muziek met een Engelse touch spelen. Het klinkt wat vriendelijker en minder groots dan hun Amerikaanse vrienden; het is melodieuzer, verhalend, vaak met een vleug humor, maar zeker stevig en kritisch. En juist dat geeft hun muziek die bepaalde charme. Ook de teksten zijn zeker de moeite waard en zijn bepaald niet oppervlakkig: ‘And you walk through my dreams, places where we have been, but then my door closes to you, closes again.’ (uit Stranded) of ook heel sterk is uit Storm In The Hills: ‘I read about lies and sleaze, and something called spin, a way of explaining the mess that it’s in. A brand new word invented by a politician. If you don’t mean what you say, how can you say what you mean?’ Gelukkig is er een mooi tekstboekje bijgevoegd met foto’s van zijn, vaak gemodificeerde, gitaren.
Tangled is een album dat je na een paar keer beluisteren zeker gaat waarderen; het gaat onder je huid zitten omdat het niet de hardheid heeft van de muziek van nu, het is ‘aardige’ muziek gecombineerd met teksten die maatschappij-kritisch zijn of emotioneel diep gaan. Ik denk dat daar, juist nu, grote behoefte aan is. Houdt je van bovenstaande bands en hun muziek dan is Tangled van Brinsley Schwarz een album dat je draait op een herfstige dag. Vergeet die ingewikkelde buitenwereld, geniet van Tangled van Brinsley Schwarz (the man, not the band). Fretsore Records
All Day
When you open your eyes
In the morning
And you smile
Your smile at me
I just wish that the morning
Would last all day
And then I’d see
All day you smiling at me
Yeah then I’d see
All day you smiling at me
Love you smiling at me.