De Deense singer-songwriter Trinelise Væring staat bekend om haar artistieke nieuwsgierigheid en haar zoektocht naar nieuwe muzikale invalshoeken. Op haar achtste soloalbum, A Songwriter’s Odyssey richt ze haar pijlen op alt-country. Hoewel haar liefde voor het genre onmiskenbaar is, worstelt het album om écht iets toe te voegen aan de al overvolle scène.
Het nummer “The Call” wordt naar voren geschoven als een hoogtepunt. Væring probeert vertrouwde country-elementen in een afwijkende structuur te gieten, maar de vernieuwingsdrang voelt eerder bedacht dan natuurlijk aan. De combinatie van folk, jazz en pop-invloeden en haar zangvaardigheden subliem, maar mist soms scherpte en zeggingskracht, waardoor het emotionele effect op deze plaat wisselvallig blijft.
Waar “The Call” duidelijk persoonlijk en oprecht bedoeld is, laat de uitvoering weinig ruimte voor verrassingen. De thematiek – het balanceren tussen persoonlijke ambities en zorgen voor anderen – is herkenbaar, en wordt tekstueel zorgvuldig en best wel origineel uitgewerkt. Toch blijft het lied vooral hangen als een keurig nette brave emotionele diepgang.
Væring zelf noemt het nummer een “hymne voor de sandwichgeneratie”, geboren uit haar ervaringen in 2022 toen ze werd geconfronteerd met mantelzorg, gezinsverantwoordelijkheden en artistieke ambities. Hoewel haar achtergrond veel respect afdwingt, zou je verwachten dat dit ook vertaalt de intensiteit haar muziekcomposities.
Met A Songwriter’s Odyssey levert Væring een uiterst verzorgd en technisch sterk album af, maar soms ontbreekt de rauwe urgentie die dit genre vaak memorabel maakt. Haar trouwe fans zullen haar vakmanschap waarderen, maar nieuwkomers zullen meer draaibeurten nodig hebben.