Veertig nummers op een compilartie die pas in 2026 zou moeten verschijnen. Track Dogs, vier Amerikanen die in Madrid resideren, bestaat namelijk in dat jaar twee decennia. Frontman Garrett Wall vertelt: We celebrate twenty years together in 2026 and we thought we’d get the party started early, why not!? Dat feest begint met de recente, nieuwe single ‘Amor De Mi Vida’en die track heeft alle elementen van een goede Track Dogs hit zich.
Op de eerste schijf van deze dubbelaar staan maar liefst vijf nieuwe liedjes, op de tweede plaat moet de fan het met vier nieuwe tracks doen. Wall legt uit: We’ve compiled our first six albums as Track Dogs into this collection based mainly on the songs we regularly play live. Some of the tracks are appearing in album format for the first time. We’ve also added an LP worth of new recordings, brand new tunes as well as life favorites. Veertig nummers van Track Dogs dus en dat is wat veel. De groep tapt voor elk nummer uit dezelfde folk- americana- root- latino bron. Bekende klassiekers, oudere publieksfavorieten en nieuwe liedjes volgen elkaar op op. Het kwartet betreedt echter geen enkel moment nieuwe paden.
‘Amor De Mi Vida’ opent en zet meteen de toon. Ervaren gitaren en spetterende trompetten op een solide ritme sectie. En na bijna vier minuten door naar een volgende track. Zoals Wall zingt: Again, and again, and again. Het nummer ’Beauty In The Mud’ volgt. Het is een betrouwbare, nieuwe song maar niet de uitsmijter die bij deze compilatie past. Het is zo’n liedje dat een aantal keren terug te vinden is in een dozijn. De trompet solo is speciaal, dat mag en moet gezegd. ‘Bridges Are All Burnt’ heeft daarna een langzaam blues tempo. Het is een ingetogen liedje met vooral vocalen. Laat in de track gaan piano en trompoet meedoen.
Bij ‘Deep End’ gaat de groep los. Eindelijk! Tempo, de eerste zweetdruppels, er zal opwinding bij het publiek zijn. ‘Papa Joe’ volgt, maar levert geen vervolg aan de opwinding. De luisteraar zoekt verder, weet van bloedstollende concerten van Track Dogs en de mogelijkheid van een moshpit. Track Dogs gooit er echter in ‘On The Last Night’ nog wat violen tegenaan! De fan de luisteraar is nog niet halverwege de veertig nummers en brengt de handdoek naar de wasmand. The Essential Track Dogs is een fijne compilatie, maar kleurt geen moment buiten de lijntjes en pompt de hartslag niet omhoog.
Disc 2 met de titel Tracks Covered krijgt bij de eerste luisterbeurt dezelfde kleur. ‘The Old Heart’ is een nieuw song maar verhoogt het plezier niet of nauwelijks. ‘Brandy (You’re A Fine Girl’ volgt. Het is een uptempo liefdesliedje over een liefje dat whiskey van de haven naar de kroeg brengt. ’Brandy is in het liedje uiteindelijk a fine girl. Niet meer en niet minder. Een cover van The Commodores volgt. ‘Easy’ krijgt een gapende uitvoering, Lionel Ritchie vindt nog net geen plek aan de microfoon op het podium. ‘Ool La La’ van Ronnie Lane en Ronnie Wood is daarna een leuk gekozen cover.
Afsluiter ‘Wine On The Piano’ is een mooie ballade maar geen uitsmijter. The Essential Track Dogs is een wat vreemde release. Het laat horen dat de groep muzikaal tot veel in staat is, maar nog niet klaar is om de fans die naar de zalen zullen komen zwemmend in het zweet een fantastische avond te bezorgen. Twintig jaren Track Dogs verdienen een betere compilatie dan deze twee schijfjes. (Mondegreen Records)