Na de eerste keer luisteren naar ‘Lucky Streak’ heb ik het gevoel dat ik decennia geleden naar een concert van één van mijn muziekhelden ben geweest. Misschien komt dat door de muzikanten die Jerry Leger op zijn muzikale pad als inspiratiebron is tegengekomen. Daar zitten nogal wat muzikanten bij die diep uit de vorige eeuw stammen. Zonder (storend) applaus laat dit album horen wat een prachtige singer-songwriter/gitarist hij is.
Uit Canada komt hij, geboren in 1985. Jaks Schuit schrijft in zijn review over het album ‘Nothing Pressing’ uit 2022: “Jerry Leger kreeg van zijn grootvader een meer dan verantwoorde muzikale opvoeding. Opa startte met Hank Williams en schakelde door naar John Lennon, Bob Dylan, Lightnin’ Hopkins, Leonard Cohen, Elvis Costello, Neil Young, The Everly Brothers, Tom Waits en Gordon Lightfoot. Een wonderlijk rijtje namen, maar de kwaliteit van de genoemde muzikanten staat buiten kijf.” Ik kijk er dan ook niet gek van op dat Jerry in 2016 met de ‘The Bop Fi’s’ het jazzalbum ‘Don’t Lose Your Beauty’ maakt. Hij was toen al elf jaar onderweg met het maken van albums. De songs op zijn meer dan tien albums ademen nogal verschillende sferen uit. Van slepende melancholieke countryblues tot folkrock en alles wat daar aan pop, jazz, blues en americana tussenin zit. Jerry leeft zich er vakkundig in uit. Waarmee ik wil zeggen dat niet alles me op eenzelfde wijze bekoort, maar het is zeker erg sterk te noemen dat hij zich in zoveel muziektalen kan uitspreken en niet vast te leggen is.
Vanaf 2013 gaat Jerry met Michael Timmins van de Cowboy Junkies in zee (wellicht andersom). Ze nemen samen in hun studio een aantal albums op die op het eigen label van de Cowboy Junkies ‘Latent Recordings’ verschijnen. ‘Lucky Streak’ komt ook voort uit een gezamenlijk idee. Bestaande songs die qua uitvoering in de loop van de tijd zijn veranderd, maar ook songs terugbrengen naar hun oorspronkelijke vorm. Het zijn er dertien geworden, akoestische gitaar/ piano en zingen, kaal maar absoluut niet tot op het bot. De melodieën komen indringender naar voren, de gitaar werkt als een finetune. De wat ijle, maar ook intense zang van Jerry heeft weinig nodig om naar voren te komen. De opening is ‘Early Riser’, de titelsong van het eerste ‘Latent Recordings’ album. Vergelijk laat horen dat het weliswaar een prachtig gearrangeerde song is, maar het krachtige akoestische gitaarspel op ‘Lucky Streak’ laat de zang de hoofdrol spelen. Hoe mooi is ook ‘I Was Right To Doubt Her’. Met een paar heerlijke akkoorden op gitaar en sneeuw als metafoor voor valse hoop. Op piano begeleid komt een andere kijk op min of meer hetzelfde thema naar voren in ‘On Your Own’. Niet gebonden zijn is ondanks geliefd te willen zijn, geen vreemde optie in het leven. Op vijftienjarige leeftijd schrijft Jerry ‘Angella’. Voor het eerst professioneel opgenomen voor dit album en een curieuze afsluitende song. Het laat horen…….
………hoe vroeg Jesse Leger al een geboren songwriter was. Het is zeker ook zijn, misschien niet zo voor de hand liggende, iets op Tim Knol lijkende, stemgeluid die tot de verbeelding/verhoring spreekt. Misschien dat hij met zijn begeleidingsband ‘The Situation’ nog eens dezelfde krachtige verstilling bereikt als op dit album.