Niet bekend met de vaandeldragers van de Belgische blues kan ik onbekommerd luisteren naar dit akoestische album van oude rot in het vak singer-songwriter-gitarist Guy Verlinde (1976) en jonge rot in het vak toetsenist-multi-instrumentalist Tom Eylenbosch (2000) Met een flinke dosis boogie en expliciete bluesmelodieën een vakkundig lekker los gespeeld album.
Verlinde is zeventien als hij zijn eerste band opricht, een tweede band ‘Mo’Rice’ in 2000, in 2008 gevolgd door de band ‘Lightnin’ Guy & The Mighty Gators’ met wie hij tien jaar door Europa tourt en albums maakt. Niet alleen in de band, maar ook in andere samenwerkingsverbanden en (solo)projecten speelt Verlinde een (hoofd)rol. Zo’n 17 albums zijn terug te voeren op zijn naam.
Tom Eylenbosch is primair een toetsenman, maar de gitaar en de banjo laten hem ook niet onberoerd. Moeders hardrock albumverzameling zet hem al als kind aan het musiceren. De meer blues gerelateerde muziek is echter zijn grootste inspiratiebron. Eylenbosch heeft aanvankelijk een dienende rol in de Belgische Bluesscene, maar als de twee elkaar ontmoeten, gaat zijn naam steeds meer tellen als toonaangevend muzikant. Het duo is in 2021 een feit, gevolgd door hun eerste duo album: ‘Promised Land Blues’.
Als ik het blueswerk van Verlinde beluister, vaak omgeven door een stevig bandgeluid, en Eylenbosch pianowerk hoor, dan is de keus om een akoestisch album te maken een goede optie om samen volledig uit de verf te komen. Hun bluesmelodieën zijn divers, er is sprake van een zekere verfijning en op een aantal songs een folkachtige benadering waarin de zang een grote rol speelt en de muziek in bescheiden details op gitaar, banjo, bas en mondharmonica ondersteunt. De ‘meezinger’ ‘A Worried Man Blues’ is daar een lekker lopend voorbeeld van. De bijtende slow blues ‘Tears Over Gaza’ handelt in eenvoudige bewoordingen met piano, resonatorgitaar en achtergrondpercussie over de bedroevende situatie waar de Gazanen al zo lang in verkeren. Samen met een helder gospelkoor is de traditional ‘You Gotta Move’ vrij ingetogen. Een vertolking die niet de insteek heeft een vurige gospel te imiteren, maar er een oprechte variant van te maken. Voor een heerlijk hoogtepuntje moet je bij ‘Reckonin’ blues’ zijn. Eylenbosch banjo, de voluit zang en proclamatie van Verlinde en het lekkere loopje op de resonatorgitaar zijn daar “schuldig” aan. Gedragen en gevoelvol gespeeld begint Toms piano aan ‘Gotta Let Go’ De zang ingehouden zacht met een lichte vibratie, de bas deels gestreken jazzy onder het geheel, bescheiden de gitaar en na een gloedvol gezongen slotakkoord eindigt de song fluisterstil. Een topstuk waarna ‘Hard To Admit’ lichtjes te frivool boogie’t. Maar ja, ook een parel zit in een eenvoudige schelp dus ‘Do That Boogie’ kan daarna geen kwaad meer doen. Verlinde kan van alles en Eylenbosch bepaald niet minder als het maar met blues te maken heeft, ook al zitten er allerlei andere rootsvarianten uit Amerika in.
‘Promised Land Blues’.is een album van twee gedreven spelers die veel en vaak muziek maken. Een album dat klinkt als een elf songs tellend live optrede met enkele gastspelers, kritische noten, niemendalletjes en fraaie composities. Ga er maar eens voor zitten.