Stine Andreassen, frontvrouw van The Northern Belle, las de brieven die haar opa aan zijn vrouw schreef. Oma kreeg de brieven van haar man die zeeman was en elke week van zich liet horen. Driehonderdnegenenzeventig brieven werden er in de brievenbus geklepperd. Oma bewaarde de brieven en liet ze na aan haar kleindochter. Andreassen werd zwanger, had voor de bevalling tijd om de zolder van het huis van haar grootouders op te ruimen en las de brieven. Oma overleed, de nieuwe baby lag na een voeding in bed en de Noorse muzikante en aanvooerster van The Northern Belle zette zich aan tafel om nummers te schrijven voor een nieuw album. De brieven, de dood van oma en de nieuwe baby leverden thema’s. Bats In The Attic is een release die past bij de Noorse popfolk van het zestal dat The Northern Belle vormt. Het is een plaat met goede popmuziek en een paar geweldige hoogtepunten.
Debuut The Northern Belle verschijnt in 2015. Met opvolger Blinding Blue Neon bevestigt de groep haar staus en haalt de eerste prijzen binnen. De zalen lopen in thuisland Noorwegen vol. In 2020 is er We Wither, We Bloom en dat is de eerste internationale release van de groep. De pandemie en een bevalling verder ligt Bats In The Attic in de schappen.
‘Astral Plane’ opent dit vierde album van The Northern Belle. Het is alsof Andreassen een laatste liedje voor haar grootouders wil spelen. De song is ingetogen en getuigt van de liefde tussen de familieleden. ‘Treat Yourself Better’ is een uptempo folkpopnummer en het eerste hoogtepunt. Het laat horen dat de groep volwassen is geworden. Er is plezier, maar er is vooral veel vaardigheid. ‘Merchant Navy Hotel’ zet de lijn door. Amerikaanse rock die lekker doorstapt.
De volgende apotheose is de meer dan twee minuten durende outro van ‘Fresh Dew Drippin’. De groep gooit alle schroom van zch af en rockt en ragt een heerlijk einde aan een prima track. Nummers als ‘Higher Power’, ‘Stargazer’ en ‘Japanese’ zijn zeker niet slecht, maar missen brille. ‘Hell & Back’ heeft wel pit en tempo, een lekker bekkende tekst en blijft hangen in het brein van de luisteraar. ‘Even Dylan Can’t Make This Right’ is eem briljante titel voor een folksong. ‘Grow Up’ had een explosieve afsluiter mogen zijn, maar is een vederlichte laatste track.
Bats In The Attic is een mooi gemusiceerd folkrock album maar mist wat drift. The Northern Belle heeft een vierde langspeler afgeleverd voor zo’n rustige zaterdagochtend met een waterig zonnetje. De groepsleden staan keurig in het gelid in unifrom op de hoes. Ze hadden wat meer dreiging in Bats In The Attic mogen steken. (Die With Your Boots On)