The Fugitives (voortvluchtigen) is een Canadese folkgroep bestaande uit de songwriters Adrian Glynn (tevens gitaar, bas, balalaika, piano, percussie) en Brendan McLeod (tevens gitaren, ukulele, bad banjo (wat?)) en verder banjoist Chris Suen (tevens ukulele) en violist Carla Frey. Er is hulp op drums, percussie en hammond orgel. Ze zingen om beurten. Ze staan bekend om hun aandacht voor belangrijke en vaak levensbedreigende thema’s. Op deze nieuwe CD is de klimaat-urgentie het thema. De mensheid beseft, zo stellen ze, in wat voor noodtoestand we zijn beland. Er is acute hulp nodig, maar vooralsnog geldt: ‘No Help Coming’.
De songs zijn dus duidelijk geent op de zorg voor het milieu, gezien door de lenzen van de groep. Geen duistere en droevige songs, dat niet, Maar de folksetting zorgt voor voldoende luisterplezier en menigeen zal zich kunnen vinden in hun waarschuwingen. Neem bijvoorbeeld ‘Edge Of The Sea’, dat handelt over een groot probleem voor huizen die (te) dicht bij de zee zijn gebouwd, of terecht zijn gekomen door….: ‘I know it’s desperate, but I had to try, it still looks like fall outside. Bells sound in the street, still no one believes, our homes are losing ground to the edge of the sea. So many ways to cope only one way to fight, the end of the world looks so sad in our eyes’. Een andere song, ook voor ons land raak, gezien onze laatste paar weken in mei en begin juni: ‘It Might Just Rain Like This Form Days’. Een prima CD met protestkwaliteit, maar de muziek is echt heel prettig. (Fallen Tree Records)