Ga naar de inhoud

Swamp Dogg, Blackgrass: From West Virginia To 125th Street

Jerry Williams besluit in 1970 onder de naam Swamp Dogg verder te gaan in de muziekwereld. Vanaf dat moment combineert de singer-songwriter en producer oude blues en nieuwe blue grass. Daarbij vertelt hij graag over de geschiedenis van de muziek. The true origins of blue grass music came from black people. The banjo, the washtub. All that stuff started with African Americans. We were playing it before it even had a name. Blackgrass: From West Virginia To 125th Street is opgedragen aan John Prine. Swamp Dogg is  net als Prine een muzikaal icoon voor countryfolk en blues, muziek die riekt naar de moerassen.

Het is leuk om de hoes van deze release te bestuderen. Uitgebreid bedankt Williams John Prine. Daarnaast is er een artiestenstal aan hulp aanwezig. Margo Price en Vernon Reid (Living Colour) zijn twee namen om te noemen, die elk een volkomen eigen plek in de muziekwereld hebben. In de jaren vijftig en vroege jaren zestig is het succes voor Jerry Williams beperkt. Hij stapt over naar het schrijven van liedjes voor anderen en het produceren van diverse artiesten. Doris Duke, Irma Thomas, Z.Z. Hill en Solomon Burke zijn zo maar wat namen.

Jerry Williams is geboren op 12 juli 1942 en komt in 2024 met een langspeler met wat oudere én recente liedjes. ‘Mess Up Under That Dress’ is zo’n heerlijke titel die de fantasie mag prikkelen. Noam Pikelny en zijn banjo leiden de song naar rustiger vaarwater. Blijft staan dat Swamp Dogg interesse heeft voor de ‘Mess Under That Dress’. ‘Ugly Mans Wife’ is nog zo’n titel die goed is voor een glimlach. ‘Have A Good Time’ is een compositie van Williams die in 1952 door Tony Bennett de lagere regionen van de hitlijsten werd ingezongen.

Zo is er over elk van de twaalf songs wel iets te vermelden. ‘Gotta Have My Baby Back’ was een hit voor Ella Fitzgerald in 1949 en ‘Rise Up’ was een singel voor The Commodores. Dat maakt Blackgrass: From West Virginia To 125th Street tot een sympathieke release. Er zullen weinig fans zijn die deze uitgelezen combinative van oude en wat recensitere nummers al in huis hebben. Er staan geen nieuwe songs op de release, maar is dat dit icoon van de oude blues en nieuwe blue grass kwalijk te nemen? (Oh Boy Records)