Een Verdwaald Labyrint. Een titel van het soort poëzie waar mijn brein direct op aanslaat. Daar zit iets meer achter. De titel lijkt twijfelachtig maar dat is het zeker niet. Picidae weet precies hoe een labyrint door de ruimte zweeft als het ogenschijnlijk verdwaald is.
Uit Noorwegen komen ze, Sigrun Tara Øverland en Eirik Dørsdal. Alvast een tip van de sluier waar Picidae zich in hult: Sigrun zingt en speelt lier, autoharp, dulcimer, taishögoto (Japanse harp), tongue drum en gitaar, Eirik speelt trompet, shruti organ (Indiaas blaasbalg orgel), elektronica, calimba (duimpianootje) en backing vocal. Sigrun studeert muziek, en is naast haar muzikale carrière op organisatorisch en leidinggevend gebied werkzaam in de wereld van de schone klanken. Ze neemt deel aan verschillende muzikale projecten en albums van anderen zoals de Noorse Anne Marie Almedal en heeft een bedrijf waar ze film- en theatermuziek maakt onder haar tweede naam Tara. Haar stem heeft onmiskenbaar een folky bases klank. Helder, semi-hoog met een kleine kraak die ze uitermate fraai bestuurt. Eirik Dorsdal, die eveneens muziek gestudeerd heeft, is componist en trompettist. Hij maakt verschillende albums met band waarvan “HVITT” uit 2022 de laatste is. Een mengeling van bijna klassieke jazz, improvisatie, vleugjes experiment, atonale- en mystieke klanken. Sfeervolle, kalme maar vaak spannende jazz. Eirik speelt ook in het Zwitsers/Scandinavische Augur Ensemble.
Ze kennen elkaar van de muziekopleiding in Kristiansand en komen, beiden van huis uit zeer bekend met jazz, folk/world en middeleeuwse muziek, in 2005 samen als Picidae (een kleine specht). Sigrun schrijft de muziek, de arrangementen werken ze samen uit. Naast optredens in Italië, Zweden en het thuisland reizen ze ook vier keer af naar Japan. Dat land waar Europese, klassieke en jazzmuziek vaak veel meer gewaardeerd wordt dan alhier. Schrijver Haruki Murakami bijvoorbeeld is een groot jazz-kenner en ex-jazzcafé houder. Een EP in 2008, een eerste album “It’s Another Wor d” in 2017 (De leemte in Wor d hoort erin om zelf in te vullen of niet) is het bescheiden oeuvre van Picidae. Bescheiden zijn ook de songs op hun eerste album te noemen. Onbescheiden zijn ze echter ook door een combinatie van folk met tot in de middeleeuwen reikende klankkleuren op harp samen met fijnzinnig geblazen jazz. Het album sleept je op een wonderbaarlijke wijze door een heldere sprookjeswereld. Ik las een Frans commentaar dat sprak over “kalmerende bijna onbeweeglijke liedjes”
“A Stray Labyrinth” ligt zeker in het verlengde. Heel fraai is de bijdrage van contrabassist Jo Berger Myhre die met zijn instrument op eigen inzicht diepte geeft aan de vaak frêle songs. Het album begint met “Here We Go Again”, lier en de trompet die af en toe de uitgesponnen zanglijn, met een opvallend repeterend refrein, oppakt maar ook jazzy soleert. “Crystal Rosa” is een soulvolle jazz/folksong. Het klinkt als een vanzelfsprekend genre maar laat horen dat diepgewortelde muziekgenres, hoe verschillend ook, elkaar kunnen vinden. “Mhairi” treft de sfeer van de middeleeuwen door het gebruik van het oudere instrumentarium maar er zweeft ook een zweempje Aziatisch doorheen. Op de titelsong speelt het symfonieorkest The Arctic Philharmonic mee. Zelfs dan weten ze het klein te houden. Het orkest doemt soms op, verhoogt de spanning en de mystiek van het verhaal met een oosterse sub sfeer. Op “Monstrophy” komen alle elementen prachtig bij elkaar. De luit, de kraakjes in de verhalende zang, de trompet en de bas die soms meegaan met de zanglijn, soms eromheen spelen. Met de nadruk op gitaar is “Back To My Savannah” een song die louter bestaat uit alles wat een liedje vermag te zijn. Geen folk, wel folk zelfs een beetje musical, klein vrolijk, mysterieus en helder de hoogte in. De twaalf songs op “A Stray Labyrinth” zijn zonodig nog kleiner dan de songs op de voorganger. Een droomlandje waar folk hand in hand met jazz samen doorheen dansen, op een rotsblok naar de opkomende zon kijken en je zodanig laten verdwalen dat het er niet toe doet wat het is omdat het gewoon ontzettend mooi is om mee te maken.