Paul Bond loopt al heel wat jaren mee in de Amsterdamse muziekscène. Met de groep Dandelion maakte hij in 2019 de langspeler Laika, Belka, Strelka. De titel werd gevonden in de analen van NASA en verwijst naar de honden die jaren geleden de ruimte werden ingeschoten om een baantje om de aarde te reizen. De muziek op het album ging terug naar de jaren zeventig. Buffalo Springfield en Crosby, Stills, Nash & Young werden genoemd in de positieve recensies.
Het recente mini album Sunset Blues heeft alles wat de titel beloofd. In de muziek is het ondergaan van de zon bijna hoorbaar. Het titelnummer ‘Sunset Blues’ opent. In iets minder dan drie minuten wordt er vanaf een balustrade met uitzicht op de ondergaande zon gemusiceerd. Verder beheerst het vaderschap de tekst. Bond zingt over nieuw geboren baby’s en lijkt de adrenaline van de bevalling mee te hebben genomen naar de studio.
‘Same Song, Different Groove’ is kwalitatief een stap omhoog. Americana met precies de juiste toon, toetsen die doen denken aan Gill Landry, blazers die melodieus de juiste gaten vullen en een tekst die vooral over groove gaat. ‘Season Of The Acorn’ is daarna zo’n nummer dat vanaf de eerste draaibeurt bekend klinkt en alleen maar lekker doorhuppelt.
‘Night Shift’ is een kort instrumentaal nummer. Na elke beluisterbeurt is het alsof Cat Stevens ‘Morning Has Broken’ zal inzetten. Het zegt veel over de kwaliteit van ‘Night Shift’. Volgt ‘The Young And Cheap’. Twee minuten en achtentwintig seconden. Paul Bond is niet van overbodige refreinen, uitgesponnen intro’s en fade outs die slecht vulling zijn. ‘Goodbye My Love’ is een melancholische afsluiter. Klein gemusiceerd, bijna akoestisch en een tekst die over afscheid gaat. Goodbye, My Love. With A Kiss We Never Finished.
Sunset Blues duurt iets meer dan twintig minuten. Paul Bond is wars van overbodige tierelantijnen. Alles op Sunset Blues is op de juiste plek gemusiceerd. Deze release is bovendien een prima opstap naar een volgend, volledig album. (Concerto Records)