Heerlijk! Een bijgevoegd persschijven met namem van bandjes die meestentijds ten onrechte stof vergaren in de nauwelijks beluisterde hoeken van de muziekverzameling. Op bezoek in Austin, zo’n stoffige hoek en dan volgen de namen: The Damnations, Meat Puppets, Gleeson, Black Drum Set en Grand Champeen. Na een keer Molecular Steve te hebben beluisterd is er de strooptocht door de eigen verzameling en de zoektocht naar bandjes uit Austin, USA.
Ooit startte de band Molecular Steve door de samenwerking tussen vader en zoon Steve. Na enige tijd schoven gitarist Robert Bernard en drummer Conrad Choucron aan. Anno 2024 is Molecular Steve een groep van negen muzikanten. Veertien nummers maar liefst op dit debuut van een groep die herkenbare muziek wil maken, met de voeten in de rock staat en toch nieuwsgierig naar voren kijkt om vernieuwende muziek te maken.
Natuurlijk geeft een naam als Meat Puppets een kijkje in de geschiedenis van de Amerikaanse muziek. Meat Puppets stond in het voorprograama van Nirvana en Curt en Cris Kirkwood speelden mee op Unplugged In New York. Molecular Steve blijkt echter geen kopieermachine. De groep stapt niet in de val om achterhaalde grunge te maken.
Veertien liedjes en over al die liedjes is wat te schrijven. Soms zelfs om te noteren wat de band niet doet. Opener ‘Heavens To Betsy’ is zo’n liedje waarbij de gitaren loeiend in de studio hadden kunnen klinken. Niets is minder het geval. De uitvoering van de track blijft binnen de perken van de Amerikaanse alt. rock. ‘Last Of His Kind’ opent met een korte drumsolo, gitaren nemen over en dan is er een tekst die de aandacht vraagt. ‘Wolfman’ is bijna akoestisch en opnieuw is er een tekst die opmerkelijk is. Tussen de coupletten is er een vette solo en direct daarna is er het vervolg van het verhaal. ‘Psychic Radio’ heeft weer tempowisselingen die de luisteraar attent houden. In ‘Clover Boys’ gaat het tempo iets omhoog. Het is alsof de groep wil laten horen dat er in de zalen beweging zal zijn voor de podia. ‘Spent’ is een liedje dat doet denken aan The db’s. het zijn van die liedjes die gemakkelijk klinken en dagenlang in het brein blijven hangen.
Tweeënveertig minuten gebruiken de muzikanten van Molecular Steve voor veertien liedjes. Veertien maal plezier, veertien maal kwaliteit. Molcular Steve is een release die niet in de stof happende hoeken van de verzameling zal belanden. Het is een release waar bij elke luisterbeurt nieuwe details worden ontdekt. (Strolling Bones)