Het album Glory Of Love van Melanie Wiegmann & Carl Carlton uit Duitsland vond zijn oorsprong op het Maltese eiland Gozo, waar Carlton een huis bezit. Het is begin 2020 als, kort voor de pandemie, Melanie voor ’n kortverblijf haar levenspartner Carl Carlton bezoekt. Even daarna valt de wereld in rap tempo stil. Carl, een internationaal vooraanstaand gitarist en producer stak in het begin van de jarenzeventig als 17-jarige de Duitse grens met Nederland over om zich aan te sluiten bij achtereenvolgens Herman Brood and his Wild Romance, Long Tall Ernie & The Shakers, Vitesse en The New Adventures. Het vormde de opmaat als veelgevraagd gitarist door talloze muzikanten (van de buitencategorie), zowel in Europa als in Amerika. Aan werk geen gebrek, totdat het virus eiste bestaande afspraken te cancelen. Melanie, talentvolle actrice en zangeres, zag haar activiteiten door de lockdown ook gedwarsboomd, waardoor ze haar loopbaan als TV-actrice eraan moest geven. Van de nood een deugd makend begon het stel met het zingen en spelen van favoriete songs, wat zoveel voldoening gaf dat ze, toen het weer kon, een coveralbum wilde maken.
En zo geschiedde: vijftien liedjes, waarvan één origineel, werden vastgelegd. Het zijn allemaal aanstekelijke interpretaties, maar de allermooiste uitvoeringen zijn die van John Prine (Long Monday), Grateful Dead (Black Muddy River), Bob Dylan (A Hard Rain’s A- Gonna Fall), Tom Petty (Wildflowers), Love Hurts (Gram Parsons), The Rose (bekend van Bette Midler) en If I Needed You (Townes Van Zandt). Allemaal liefdevolle, bevlogen vertolkingen waar we heel opgetogen over zijn. Middelpunt van al het fraais is de hartverwarmende samenzang van Carl’s schorre tenor en Melanie’s hemels mooie sopraan. En laat de instrumentale invulling maar over aan Carlton’s creativiteit. Prachtig spel op akoestisch- en elektrische (slide) gitaar, dobro, mandoline, Hammond, piano, etc.; bijgestaan door een reeks gastmuzikanten op bas, drums, sax, banjo en nog meer. Het totaal werd met een prachtige, open productie voltooid. Niet alleen de liedjes spatten uit de speakers, ook het plezier en eerbied waarmee de nummers onderhanden werden genomen. Als gezegd, staat tussen de covers één door Carlton geschreven liedje: Dreamer. Een prachtig americanaliedje, dat smaakt naar meer. Met zijn band The Songdogs maakt hij vanaf de beginjaren van 2000 rockmuziek, gemixt met blues of funk (à la Little Feat, Robert Palmer). Ook niet te versmaden, maar de samenwerking met Wiegmann is zo verrukkelijk, waardoor dat hopelijk leidt tot het maken van eigen albumrepertoire. (Take That Task Records)