Het boek “Houtekiet” (1939) van Gerard Walschap zal binnenkort gelezen in mijn boekenkast staan al zou ik ook graag de door Jonas van Thielen bewerkte vertelling van Jeroen Lenaerts, met muziek van MANdolinMAN en Mathijs Bertel, gaan zien. Houtekiet is een (ik citeer) heidens ‘Evangelie’ van Walschap over het ontstaan van de beschaving. Het legt onze oerdriften bloot en is een ode aan de grote kracht van het leven en de natuur. Op het album staat de muzikale omlijsting van deze voorstelling volkomen op zichzelf fier overeind.
MANdolinMAN is een Vlaams kwartet opgericht in 2011. Je vader op zijn 70e een cadeautje geven door het spelen van zijn, als musicoloog, verzamelde streekmuziek is ultiem te noemen. Dat deed Andries Boone (mandoline) samen met Peter-Jan Daems (10 snarige mandoline) Maarten Decombel (mandocello) en Dirk Naessens (mandoline). Dit eerbetoon is terug te vinden op “Old Tunes, Dusted Down” uit 2014. Met “Bossa Nova” uit 2013 wordt een uitstap gemaakt naar het latin repertoire. Geboren uit de behoefte de muzikale horizon te verbreden maar met “Unfolding The Roots” uit 2017 zijn de heren weer terug in Vlaanderen al denk ik te horen dat niet alle Vlaamse muziek ook daadwerkelijk daar in oorsprong vandaan komt. Volksmuziek met vleugjes elektronica dat in het tv-programma “Podium Witteman” niet zou misstaan.
De elf instrumentale stukken op “Houtekiet” bevatten geen vleugjes elektronica. “Houtekiet” is een heel sterk samengaan met de elektronische muziek van Mathijs Bertel (Ansatz Der Maschine) Geen: “er moet zo nodig iets bij”. Het album zal de liefhebber van noordwest Europese folk en folkrock vertrouwd in de oren klinken. Zowel door de oude melodieën als door de sferische soundscapes, hoewel het door de klank van de mandolines ook een zekere bescheidenheid in zich heeft.
“Houtekiet” klinkt melancholisch op “Rigodon”. Klassiek middeleeuws op de proloog. Frivool folkrockend op “Zinnedans”. Je zou een zondaar willen zijn als je het gelijknamige stuk hoort twinkelen op een bekende folkmelodie. Oude melodieën die ook op “Deps” en “Rozenland” heel fraai gearrangeerd naar apotheosen leiden. “Hoorndrager” is theatrale opzwepende folk met een diepgravende vioolsolo door klankkleuren ondersteund. Een compleet stuk muziek dat alle toonaarden in zich heeft van het verhaal van Walschap. De epiloog is een heus slotstuk waarna het applaus los barst, het publiek gaat staan en de uitvoerenden drie maal buigen. Althans zo zie ik het voor me.
MANdolineMAN mag wat mij betreft best manmoedig uit de hoek komen zoals op dit album. De neiging van de bandleden om het album als een uitstapje te zien doet geen recht aan wat ze kunnen. Pak de vrijheid zou ik zeggen om de folk van een eigen jas te blijven voorzien.