Schotse en Engelse immigranten vestigden zich een paar eeuwen geleden in de Oost-Amerikaanse regio “Appalachia”. Zij brachten de Caelic music met zich mee. Gaandeweg de tijd bogen de thema’s van de songs meer en meer naar gebeurtenissen in het Amerikaanse en werd de muziek beïnvloed door andere Europeaanse landverhuizers en Afro-Amerikaanse banjospelers.
Wat heeft dat te maken met een Zwitsers-Amerikaanse zangeres-violist? Naast Folkmusic uit de Keltische streken is de muziek uit Appalachia een grote inspiratiebron voor Mala Oreen. Ook haar muziek is een samengaan van Folkmusic stijlen aan beide zijden van de Oceaan. Wonend in Luzern met het Alpenlandschap in de nabijheid is de natuur eveneens een prachtige voedingsbron voor haar songs.
Haar eerste album “Simply A Lotus” uit 2011 steunt duidelijk op Folk en Americana maar bevat zeker ook een mooi zoeken naar een eigen stijl en de gevoeligheid van de ballade. Prachtig, vrijwel akoestisch, album met een Franstalige song tot slot.
In 2014 brengt Oreen met de band “FyrMoon”, waar ze samen mee toert, het album “On The Run” uit. Ook dat album bevat een melange van Folk en Americana. Meer uptempo songs met zanger en duetten.
Het lijkt erop dat Oreen met beide albums haar mogelijkheden heeft afgetast want met “Awake” heeft ze haar meest eigen album gemaakt. Door optredens in Ierland, Nederland, Duitsland en vooral de VS waar ze collega’s ontmoet, beluistert en door de Texaanse natuur wandelt, vind ze haar draai. Ze speelt met Folk alsof het door haar ontwikkeld is. Haar heldere aangename stem, akoestische gitaar en gestreken snaren vormen, her en der aangevuld met drums, pedal steel, elektrische gitaar, piano en mandoline, de instrumentale basis. Samen met drie medemuzikanten en enkele gastmuzikanten neemt ze in Nashville tien songs op handelend over hoop, liefde, zelfvertrouwen, bewustwording en de kracht van de natuur. Gevoelvolle gave creatieve teksten. Poëzie is niet ver weg.
“Ragged Queen” is een met verhalende intonatie gezongen herfstige folksong. De viool legt een mooie milde spanning in het met gitaar begeleide gevoelsverhaal. “Moon Same Moon” verrast door de langzame iets afwijkende melodielijn met backing vocals terwijl gitaar en pedal de folksfeer vasthouden. “Offspring”, lekkere Americana melodie met een heerlijk refrein en kleine snaarsolo’s. Meer melancholisch is “Soldier On”. Fingerpicking gitaar, cello en een enkele sluier sferische backing vocals. De langzame Americana song “Threshold” is echt zo’n doortimmerde song die je meeslepend de hang naar ruimte en vrijheid intrekt. “Breathing Hope” heeft een prachtige iets jazzy achtige melodielijn. Joni Mitchell kijkt over haar schouder mee en ziet dat het goed is. Met alleen akoestische gitaar en strijker een intens gespeeld hoogtepunt op dit album. “Chost Cat”, een spannend rondzwierend verhaal. Folk met een kleine Americana touch. Op de titelsong “Awake” zingt Oreen een toontje hoger en raakt daarmee aan de folkrock ballades van een paar decennia geleden. Een mild gezongen hartenkreet. Met “Mosaic” is het sferisch wegdrijven met een kleine maar belangrijke rol voor de pedal steel. “Untied” volgt in het voetspoor maar klinkt iets lichtvoetiger. Een fijnzinnige vertrouwd klinkende folksong.
Mala Oreen houdt er van akoestisch op te treden in een kleine setting. Mag die setting binnenkort weer in ons landje gevonden worden alstublieft? Tot die tijd is wegdrijvend wakker geschud worden door dit album ons uiterst aangename lot.