Reykjavik, Washington DC en Peking. Hoe groot kan de wereld zijn en hoe intiem is de muziek van Laufey. Ik kom er op terug. Eerst nog een keer luisteren naar deze jonge jazz muzikant die haar klassiekers kent en ons met een fraai debuut album laat kennismaken.
Laufey Lin Jónsdóttir is een IJslands-Chinese 23 jaar jonge wereldburger. Erfelijk gezegend met een klassiek violist als moeder en een vader die muzikanten als Ella Fitzgerald en Billie Holiday op vinyl in de platenkast heeft staan.
Laufey, inmiddels klassiek geschoold als cellist en pianist en in de ban geraakt van zingen, vertelt in een interview dat ze flink heeft moeten zoeken naar welke muziekstijl haar het best zou passen. Zoveel invloeden en zoveel talent geeft wellicht keuzestress. Op het Berklee College of Music in Boston, waar studenten uit alle denkbare muzikale hoeken zich verzamelen, ontdekt ze dat het “iets als jazz” moet zijn. Daarin kan ze alles wat ze in zich heeft het beste kwijt. Ze schoolt zich in het improviserend schrijven van songs en brengt, na een aantal singles, in 2021 de EP “Typical Of Me” uit. Melodieuze slowjazz met kleine hedendaagse invloeden maar zoetgevooisd neigend naar verhalende musicalsongs uit een nabij verleden.
Gezien haar veelzijdigheid, optredens met het Iceland Symphony Orchestra, prijswinnaar van populaire talentenjachten en maker van muziekprogramma’s voor de radio rijst de vraag wat ze in de toekomst nog allemaal gaat doen.
Voor nu doet Laufey het op social-media goed. Ze bereikt een forse groep jonge mensen met haar hedendaagse “oude” muziekstijl. Er blijkt een hang naar langzamer leven te zijn in onze hectische tijd. “Everything I Know About Love”, gemaakt met een aantal muziekvrienden, sluit helemaal aan bij die behoefte. Het album opent fragiel met de gelijknamige song. Jazzakkoorden op gitaar, warm hoog gezongen en uitmondend in een zoele latin-melodie. Slowjazzy “Beautiful Stranger” is warm deinend. “Above The Chinese Restaurant” bezingt licht melancholisch één van haar roots. Enkele vioolstreken geven middels een Chinese toonzetting een sfeervolle verwijzing naar het oosterse. Absoluut klassiek van toon is “Dear Soulmate”, sfeervol meeslepend met cello, akoestische gitaar en strijkers. Een heuse musicalwaardige traanpinker. “I’ve Never Been In Love Before” wordt vegend gedrumd en met een diepe contrabas en barpiano tot een klassieke clubsong verheven. “Just Like Chet” is met piano en strijkers een beauty van een romantische song. Iets meer uptempo is het Latindeuntje op “Falling Behind”
De vijftien songs op dit album ademen allemaal die haast vredige jazzsfeer van weleer en dat is zo bijzonder in deze tijd dat ik het album van harte aan een ieders oor aanbeveel. Laufey heeft een geweldige jonge jazzstem. Dat brengt haar muziek dichter bij de tijd van nu. Helder-warm-zuiver, ik heb er geen andere woorden voor. Ook voor de niet liefhebber van het genre is dit een album om eens voor te gaan zitten. Jazz blijkt maar weer eens klassiek te zijn. (V2)