Whakatane Bay is een plek in Nieuw Zeeland. De vijf muzikanten van L.A.B. zijn in deze regio en ver daarbuiten mateloos populair. De groep maakt een mix van reggae, pop, blues, soul en funk. Tijdens de lente van 2024 zal de zesde langspeler van L.A.B. verschijnen. Ter introductie is er Introducing, een sampler voor EU / EK. Het is een soort Best Of dus, voor Europa en Engeland.
L.A.B. timmert ruim vijf jaren aan de eigen muzikale weg. Op 5 oktober j.l. speelde de groep voor een uitverkocht Paradiso, een week later zat O2 Forum in Londen vol. Succesvolle optredens dus, maar is de muzuiek van L.A.B. meer dan een bij elkaar geraapte mix van al langer bekende invloeden. Introducing laat veel bekende muziek en blijkt niet uit te blinken in originaliteit.
‘Ain’t No Use’ opent. Na drieënvijftig seconden van meanderende, groovende muziek verspringt de sfeer. Het is alsof Donald Fagen (Steely Dan) achter de knoppen in de studio is gaan zitten. Er wordt ruim vier minuten energieloze jazzrock gespeeld. ‘Controller’ volgt en heeft een speels intro, dat langzaam verandert in een vertragend liedje van zestien à zeventien in een dozijn. Het is opnieuw een song van meer dan vier minuten zonder apotheose. ‘Yes I Do’ klinkt daarna als magere soul, waarbij heel in de verte wat dans is te horen. ‘For The Love Of Jane’ is meer van hetzelfde, ‘Why Oh Why’ komt ingevlogen van een inspiratieloze repetitie van UB40 en ‘No Roots’ is vooral meer trage reggae. ‘Take It Away’ is het afsluitende liedje. De track heeft enige urgentie. Een vurige gitaar is uit de koffer gehaald en de fans kunnen eindelijk wat danspassen zetten.
Introducing is een wat overbodige sampler. Eerdere releases van L.A.B. zorgden voor verhitte optredens, deze verzamelaar mag zo de kast in worden geschoven en worden vergeten. Neemt niet weg dat er nieuwsgierigheid is naar VI, het album dat in 2024 zal verschijnen. De muzikanten van L.A.B. hebben te veel muzikale klasse om weggezet te worden als imitatoren. (Integral)