Ga naar de inhoud

Kerri Powers, Words on the Wind

De uit Massachusetts afkomstige americana artieste Kerri Powers schreef al op jonge leeftijd poëzie, maar wilde die ook omlijsten met muziek. Na smeekbedes aan het adres van haar ouders kreeg ze met kerst uiteindelijk een oude Fendergitaar, die vandaag de dag nog steeds haar lievelingsinstrument is. Eenmaal het cadeau in handen begon ze woorden op muziek te zetten. Een verrukkelijke ervaring zo bleek; alsof de woorden haar kwamen aanwaaien. Het is ‘n nostalgisch stemmende terugblik, zoals te lezen is in de bijgesloten paper van het geheel akoestische Words on the Wind, dat ze solo opnam ten tijde van lockdowns. De oprispende weemoed bracht haar ertoe een vanuit het hart gegrepen selectie van elf van haar favoriete liedjes uit vroeger dagen te coveren als troost en sterking. Een willekeurige greep uit het gebodene: Blind Faith, Speed of the Sound of Loneliness (John Prine), Cold Irons Bound (Bob Dylan), To Love Somebody (The Bee Gees), For The Turnstiles (Neil Young).

In vergelijking met eerder studiowerk van met name het voortreffelijke You, Me and a Redhead (2001) en het iets mindere Faith in the Shadows (2008) is het wennen aan deze vertolkingen. Prachtig opgenomen, mooi gitaarspel, voortreffelijke songs. Echt in orde allemaal, maar minpuntje is dat haar geweldige van nature diep-rootsy stem, meer dan gewoonlijk, een te sterk vibrato laat horen. Waarschijnlijk doordat het solo meer opvalt, dan in een complete bandopstelling. (Must Have Music)