Ga naar de inhoud

Kai Strauss, Wailin’ In Vienna

Kai Strauss, Wailin’ In ViennaKai Strauss is een Duitse zanger, gitarist en liedjesschrijver. In Osnabrück werd hij op jonge leeftijd gegrepen door de blues. Hij luisterde naar Albert King, Buddy Guy en Stevie Ray Vaughan. De ouders van Strauss hadden een flinke verzameling vinyl waar de jonge Duitser inspiratie en invloeden vond. Natuurlijk ging Strauss zelf spelen, richtte midden jaren negentig The Bluecasters op, kocht het juiste vervoer en ging in Europa op zoek naar podia waar de groep welkom was.

In 2014 verscheen debuut Electric Blues. De groep perfectioneerde de blues en speelde op elk podium. Zo leerde Strauss het vak van frontman en ontmoette hij muzikanten die in de Europese bluesscene figureerden. Tien jaren verder heeft Strauss met zijn groep The Electric Blues Allstars diverse German Blues Awards gewonnen, heeft de groep door heel Europa getoerd en liggen er zeven albums in de winkels. Nightshift  was in november 2022 de laatste langspeler. Na promotie en vele optredens was het tijd voor een solorelease!

Wailin’ In Viena telt vijftien liedjes en barst bij een eerste beluistering van de invloeden. In opener ‘Old Fashioned Daddy’ vertelt Strauss over zijn ouderschap. Hij is zo’n ouderwetse vader die het hart op de juiste plaats heeft. Sax Gordon, ja de roepnaam is Sax (!) blaast tussen de coupletten een puike partij op de saxofoon. Na het laatste refrein speelt gitarist Rusty Zinn het nummer naar de laatste groef. ‘5$’ is een instrumentaal nummer. Natuurlijk wordt er op de piano gepingeld en mag het publiek in de zalen de benen in beweging zetten. De ritmesectie,  Peter Müller achter de trommels en Dani Gugolz op staande bas, bewaken strak het tempo. In ‘Travelin’ Man’ is er de mondharmonica van Gerry Lülik die de sfeer bepaalt. De harmonica geeft het liedje kleur en geschiedenis.’Stranded’ is opnieuw een swingende song waarbij het publiek de dansvloer zal bevolken. Strauss zingt over pech langs de snelweg en dat betekent dat hij na zevenentwintig dagen zijn liefje niet de armen zal kunnen nemen.

Zo heeft elke song een simpele verhaallijn en is er vooral de blues die wordt gespeeld. En de blues heeft niet in alle gevallen woorden nodig. Met alleen instrumententen is er genoeg te vertllen.

Wailin’ In Vienna telt vijfenveertig minuten en tweeëndertig seconden. Bij beluistering is de plaat in een vloek en een zucht voorbij. Dus wordt er opnieuw en opnieuw en opnieuw geluisterd. En dan gebeurt er meer van hetzelfde. Kai Strauss neemt de luisteraar mee naar zompige moerassen ergens in Duitslang en geeft zijn toehoorders een fiks portie goed te verteren blues. Het is goed toeven in Vienna. (Continental Blue Heaven)