Ga naar de inhoud

Josienne Clarke, Onliness

Met het soort stem die de Britse-folk van de laatste decennia van de vorige eeuw groot heeft gemaakt bepaalt Josienne Clarke de sfeer in mijn huiskamer. Er herleeft iets niet nader omschreven. De folk van toen, de jas van nu en een sfeer ergens tussen Amerika en de UK. Haar voorlaatste (cover) album, Now & Then uit 2022 begint met “Reynardine” ooit onnavolgbaar gezongen door Sandy Denny. Ook Josienne weet de sfeer te pakken van deze indringende folksong.

Van singer-songwriter Josienne Clarke wordt al op jonge leeftijd onderkend dat ze over een zeer bijzondere zangstem beschikt. Je ziet het voor je: muziekleraren die haar stimuleren en sturen omdat ze de wereld zo’n talent niet willen onthouden. Op haar 16e lid van het Brighton Festival Chorus. Klassiek geschoold in Londen en fervent deelneemster aan open podia. Gitarist Ben Walker ook en samen vormen ze in 2010 een folkduo. Ze brengen vier albums met grotendeels eigen werk uit. Klassieke kamermuziek maar ook Amerikaanse folk piepen er regelmatig tussendoor evenals een eigen stijl emotievolle ballades. Heel fraaie albums maar ze laten elkaar los als Ben terug wil naar de kern van de volksmuziek. Zeker gaan luisteren naar deze geweldige gitarist!

Josienne gaat meezingen en spelen met PicaPica. Met z’n vieren een groep mensen die muziek maakt met zoveel elementen van folk, jazz, pop, klassiek dat de noemer “heerlijk doortimmerd vakmanschap” nog het beste de lading dekt. Solo maakt ze in 2019 het album “In All Weather” Een schotse harpist, een experimenteel pianist en een jazzdrummer. Dat geeft de veelzijdigheid van dit album afdoende aan. Haar stem blijft de rode prominente draad. “A Small Unknowable Thing”, een krachtig Folkrockjazzamericanaballad album, volgt in 2021. Na het fascinerende Now & Then is “Onliness” een ‘herijkings album’. Josienne heeft zich een aantal jaren daarvoor bevrijd uit de muziekindustrie. Haar songs zijn van niemand anders dan van haarzelf. Ze heeft ze opnieuw ontdekt, bekeken, gearrangeerd, geproduceerd en opgenomen met band zonder de invloed van producers. Zeventien songs, dat duidt erop dat ze niet kon stoppen (gelukkig) want het is een album geworden met oog voor de kleinste nuances. Een “zo wil ik het hebben en niet anders” album. De eerste song “The Tangled Tree” stamt uit 2004. In de vergetelheid geraakt maar in haar geheugen diffuus aanwezig als een “wel aardig stukje akoestisch gitaar”. Nu op elektrische gitaar helemaal af. Een absoluut hoogtepunt vind ik “Only Me Only” een melodie om kippenvel van op te lopen. Een tekst die de muziek volledig tot uiting doet komen. De sax (Josienne) is ronduit heerlijk om op te drijven en de zanglijn je ziel in te laten kabbelen. In “It Would Not Be A Rose” voert folkmelancholie de boventoon, doorkruist met een snerende gitaar. Deze songs vormen het begin van een muzikale reis door het oeuvre van Josienne Clarke. Prachtige ballades, Cowboy Junkieachtige rockgitaarsongs, jazzy dramatiek, folky tranen en zelfs middle of the road deunen.

Kenmerkend is dat Josienne haar eigen stijlicoon is. Ze wil zich loszingen en losspelen met gebruikmaking van haar hoogstaande muzikaliteit, unieke stem en eenvoudige leven in een dorpje in Schotland. “Words Were Never the Answer” is de afsluitende song. But music will be sometimes, zeg ik dan maar.