Josh Piché is een Canadese singer-songwriter. Enkele jaren geleden verhuisde hij van Winnipeg naar Toronto. In en buiten de grootste stad van Canada toerde hij veel en de schare fans groeide. Piché is intussen een gewaardeerd lid van de muzikale familie in en rond Toronto. Hij stond aan de basis van Canopy Music Theatre, een theater in de openlucht. Het is een van de weinige plekken waar op verantwoorde wijze concerten kunnen worden gehouden. Piché is een vaste bespeler van het podium in CMT.
De recent uitgebrachte EP telt slechts achttien minuten en achttien seconden muziek. Josh Piché heeft vijf nummers geschreven over een jaar dat eindeloos leek te duren. Vijfmaal speelt hij Amerikaanse pop muziek met invloeden uit de folk en de country. In de teksten is hij poëtisch en weinig verhullend.
In openingsnummer ‘Starry Eyes’ bezingt hij de eenzaamheid die veel mensen hebben meegemaakt het afgelopen jaar. In ‘December Birds’ komen de klimaatveranderingen aan de orde. De muziek is beschaafd, de geschreven woorden laten echter niets aan duidelijkheid over.
Do you remember winter’s cold?
Where it ran to, I don’t know.
But Christmas comes & it’s green and blue.
Those December birds got nothin’ to do.
Piché heeft het afgelopen jaar nauwelijks opgetreden. Er was de pandemie en de verwarming van de aarde. Twee problemen waar veel machthebbers en vooral die in Amerika de ogen voor sloten. Piché uit zijn zorgen en doet dat op een mooie manier. De muziek is misschien net iets te gestileerd. Voor een volgende release mag Piché wat dieper graven, zijn teksten scherper slijpen en vooral meer nummers laten horen. Kom maar door met die boodschap. (Independent)