Je leest hier een mooie recensie over een net uitgebracht album. En je ziet dat de uitvoerend artiest een uitgebreide tour door Nederland op het programma heeft staan. Twee goede redenen om op zondag 21 januari richting De Oude Veiling in Aalsmeer te rijden voor een concert van de Amerikaanse singer songwriter Josh Gray. Luisteren hoe de nummers van zijn album Walk Alone live klinken. Kijken naar het samenspel tussen Josh en zijn speciaal voor deze tournee samengestelde begeleidingsband. Genieten van twee keer drie kwartier onvervalste americana.
Het vliegtuig uit, het podium op
Of hij de jetlag al een beetje te boven is gekomen? De glimlach en het aarzelend uitgesproken ‘Of course, no problem’ lijken in tegenspraak met de vermoeide blik in zijn ogen. Geen wonder. In de nacht van donderdag naar vrijdag van Amerika naar Nederland vliegen, op de dag van aankomst repeteren met zijn Nederlandse begeleiders en gelijk zaterdag het eerste optreden. Zaken die hun sporen nalaten. Eerst maar eens in Aalsmeer het podium opbouwen voor de soundcheck. Terwijl op de achtergrond David Olney uit de luidsprekers klinkt, maakt Johan Jansen zijn pedal steel gitaar gebruiksklaar en installeert Pieter Douma zich met versterkers en basgitaren rechts op het podium. En Josh zelf? Die doet zijn best om een hinderlijke bromtoon uit zijn akoestische gitaar te laten verdwijnen.
Van bloemenveiling tot cultureel centrum
Drie kwartier later is alles gereed om de ongeveer 50 bezoekers van vanmiddag in dit gebouw met een rijk historisch verleden – van 1912 tot 1927 stond hier de allereerste bloemenveiling ter wereld – te ontvangen. Rechts voorin een tafeltje met Josh Gray merchandise en achterin een tafel waarop Pieter Groenveld, oprichter/eigenaar van Strictly Country Records en organisator van deze middag, zijn spullen heeft opgesteld. De bar achterin de zaal blijft vanmiddag gesloten; voor een drankje in de pauze kunnen de bezoekers afdalen naar het restaurant op de begane grond.
Money or Blood
Josh Gray is, zo blijkt ook vanmiddag, een verhalenverteller. Een singer songwriter met een scherp oog voor zaken in de Amerikaanse samenleving die volgens hem niet kloppen. Een voorbeeld? De obsessie van veel Amerikanen met het bezit van vuurwapens en de macht van een organisatie als de National Rifle Association of America. Dat dit resulteert in massale schietpartijen, met onschuldige burgers en soms ook kinderen als slachtoffers, is voor Josh onverteerbaar. Luister naar Money or Blood, dat ook vanmiddag op de speellijst staat. You may claim it’s your right / To stockpile ammo and enough weapons to destroy a small town / Well I say it’s my right to raise my daughter in a country where classrooms are not gunned down / Money or Blood, they all want Money or Blood. Een ander voorbeeld? Radio Stations, waarin hij de ‘middle of the road’ mentaliteit van veel Amerikaanse radiozenders aankaart. All these Radio Stations / They won’t play my songs, klinkt het in het refrein. En daar kon hij best wel eens gelijk in hebben.
Vervlogen dromen
Naast verhalenverteller is Josh Gray een scherp observator. De doorsnee weggebruiker zullen ze niet opvallen, die kleine monumentjes langs de weg op de plek waar een dodelijk ongeluk heeft plaatsgevonden. Een steen, een vaasje met bloemen, soms een eenvoudig houten kruis met daarop een naam en een datum. Poëtisch verwoord in Tiny Wooden Crosses; één van de mooiste nummers die vanmiddag worden gespeeld. De herinneringen aan een dierbare die bijna onvermijdelijk komen bovendrijven op het moment dat je zo’n monumentje passeert. Dingen die je nog had willen zeggen, dingen die je nog samen had willen doen. Vervlogen dromen. De pedal steel gitaar van Johan Jansen huilt zachtjes mee.
De dodencel als inspiratiebron
Maar soms ook komt de inspiratie uit een heel andere hoek, bijvoorbeeld uit het oeuvre van Lee Hazelwood. Ruim 60 jaar geleden schreef hij het nummer The Girl On Death Row, en dat triggerde Josh Gray. Hoe komt iemand tot een daad waarop de doodstraf staat? Is deze straf sowieso wel gerechtvaardigd en hoe is het om in een dodencel te verblijven? Cheyenne heet het nummer, door Josh zelf aangemerkt als één van de songs waar hij behoorlijk trots op is. En dat is best lastig kiezen, zo legt hij me uit. “Weet je, al mijn songs zijn een soort kindjes van me, maar het meest trots ben ik op mijn liedjes die echt een verhaal vertellen. Het in gedachten nemen van een bepaald persoon inclusief de omstandigheden waarin hij of zij zich bevindt, een pakkende setting schetsen en dan alles aan elkaar knopen in een liedje van zo’n vier minuten. Als dat lukt, als alles in mijn ogen klopt, dan is er dat ‘Yes, hier doe ik het voor’ gevoel. En precies dat is het geval bij Cheyenne.”
Tien optredens in negen dagen
Het recent uitgekomen album Walk Alone staat op deze korte tour, met tien optredens in negen dagen, centraal. Verspreid over de set komen alle tien de nummers voorbij, terwijl van zijn 2019 uitgebrachte album Songs Of The Highway vier nummers op de setlist staan. De in 2015 uitgebrachte debuut EP is vertegenwoordigd met Heart Like An Ocean, Mortality Blues en (in de toegift) The Outlaw. En hoewel hij zich naar eigen zeggen slechts sporadisch waagt aan het spelen van songs die door anderen zijn geschreven, toch ook een Blaze Foley cover in de vorm van If I Could Only Fly. Misschien het thuisfront in Nashville dat roept?
Foto’s: Herman Sixma