Ga naar de inhoud

John Fullbright, Liar

Ik had het genoegen de eerste drie CD’s van de aansprekende en bescheiden  geweldenaar uit Okemah, Oklahoma (ook de geboorteplaats van Woody Guthrie), John Fullbright, te mogen bespreken. Prachtig, prachtiger, Prachtigst. Over zijn laatste CD tot dusver, het magistrale ‘Songs’ uit 2014, schreef ik:  ‘Een CD die herinneringen oproept aan het beste werk van Neil Diamond (de songs), aan het beste werk van Randy Newman (de piano), aan het beste werk van Greg Trooper (de sfeer), aan het beste werk van Mickey Newbury (de songs en de sfeer) en aan het beste werk van Steve Earle (de stem)’. Ooit zag ik hem live tiidens het SXSW festival van 2014 in Austin en later dat jaar in Groningen bij Take Root. De liedjes die ik daar hoorde waren van superieure kwaliteit, hetgeen zeker ook te horen was op ‘Songs’.

We zijn nu 8 jaar verder en eindelijk worden de vele fans verblijd met een opvolger. Ze worden niet teleurgesteld, John en zijn piano zijn de basis voor een twaalftal zinderend en soms emotioneel binnenkomende songs. Er is een herhaling van zo’n heerlijk nummer, ‘Unlocked Doors’ stond ook op zijn eerste CD, ‘Live At The Blue Door’ uit 2009, waar een piepjonge singer-songwriter (hij was toen 20) zijn opwachting maakte. De 8 jaar tussen ‘Songs’ en ‘Liar’ werden door John bescheiden ingevuld, mede als sideman voor collega-artiesten uit de Tulsa-scene. Een aantal van die klasbakken horen we op ‘Liar’, denk aan Jesse Aycock (slide gitaar), Paddy Ryan (drums) en Stephen Lee, de CD heeft een duidelijk voller geluid dan de voorgaande drie. De songs zijn weer van grote klasse, sommige overstijgen de prima rest, zoals ‘Social Skills’ (‘So I drink this gin and I take these pills just because I don’t have social skills’), mijn persoonlijke favoriet, het mooi gedragen ‘Lucky’, het walsje ‘Blameless’ en het vaudeville-achtige ‘Poster Child’. Maar ja, alle songs zijn weer raak, al moet het mij van het hart dat hij in ‘Safe To Say’ een beetje overdone bezig is, hij klinkt dan als een van de beste zangers, dat populaire mee knik programma van onze TV, veel, heel veel, te veel emotie in de zang (hij knalt de zin ‘I’m in Love’ vele malen de microfoon in) naar mijn smaak. Het is hem vergeven, de rest van de CD is subliem. Fullbright is back! Het werd tijd. Jammer voor jullie portemonnee. (Thirty Tigers/ Blue Dirt Records).