Ga naar de inhoud

Jay Byrd, At Home Again

In de biografie valt op dat de Amerikaanse singer-songwriter Jay Byrd al een heel leven als muzikant achter de rug heeft, zonder noemenswaardig songmateriaal uit te brengen. God mag weten waarom niet, want de americanaliedjes (met hier en daar ‘n pop randje) van het album At Home Again verdienen gehoord te worden. De plaat opent met twee ijzersterke rootsy songs Daydream Daze en de titelsong, die bijna als vanzelf doet herinneren aan het singer-songwriteridioom dat in en rondom L. A. vanaf de jaren zeventig ‘in’ was, namelijk: goed in het gehoor liggende melodieën, matige intensiteit, tikje droefgeestigheid, open productie, lekkere mix van (akoestische) instrumenten, zwijmelend tempo, romantische/sentimentele teksten en de neiging tot introverte voordracht. Kortom, het zijn liedjes die fijn wegluisteren en soms de oren doen spitsen. Dat alles gaat ook op voor de tien liedjes van At Home Again, in het bijzonder dus voor ‘Daydream Daze en het titelnummer plus, even verderop, het geheel akoestische Anna Lynn en het tamelijk indringende Have Mercy. Maar als gezegd, ook de overige liedjes zijn prima in orde, alleen door iets minder pakkende arrangementen tikken ze net niet dezelfde hoogte aan.

Naast uitstekend zanger, blijkt Byrd ook een begaafd instrumentalist op gitaren, mandoline, bas, harmonica en orgel en werd-ie tijdens de opnames in Nashville geholpen door Kerry Brooks op bas, Tim Hanay op drums, Chad Barger op toetsen, Becky Warren en Piano Pace vocalen. At Home Again bekrachtigt nog maar eens het tijdloze karakter van de L.A.-scene van de (begin) jaren zeventig. (Eigen beheer)