Ga naar de inhoud

Entertainer Bart Ryan vermakelijk en gemotiveerd

Met nog de uitstekende verzorgde liveoptredens van Jim van der Zee en Sean Webster in het achterhoofd gingen we in op de last minute uitnodiging van de organisatie van de Real Roots Cafe LIVE sessies. Op het programma stond de uit Nashville afkomstige singer-songwriter en gitarist Bart Ryan. Normaliter stroomt de knusse huiskamer van Grand Cafe De M’ooije Waard in Millingen aan de rijn altijd aardig vol, dit keer was de opkomst beneden de maat. Leuke bijkomstigheid was dat Ryan zich persoonlijk aan iedereen kwam begroeten met een handdruk. Daarnaast hadden de eigenaren van Grand Cafe De M’ooije Waard gezorgd voor nog intiemere huiskamer. In een cirkel rondom en dicht om het podium, het enige wat eraan nog ontbrak was het kampvuurtje.

Die laatste gedachten kon je al snel loslaten want Bart Ryan ontstak het vuur binnen no time. De energie die van het kleine podium afkwam zette de toon gedurende de twee sets en de toegift die hij speelde. “Jammer genoeg staat mijn andere gitaar, waarop ik graag slide speel, in Tilburg dus deze akoestische jongen moet dubbel werk verrichten vandaag.”, excuseert hij zich. De vingervlug spelende Amerikaan liet er geen gras over groeien. Met zijn iets of wat raspend stemgeluid raakte hij zowel de lage en hoge tonen. De meeste liedjes van Ryan hebben een politieke lading maar enkele daarvan schreef hij voor zijn vriendinnen. “Ik dacht laat ik daar eens liedjes over gaan schrijven, bijna niemand doet dat”, lachte Ryan weg. Aan niets was te merken dat Ryan zijn Europees debuut aan het maken was. De man praat soepel, met de nodige humor, zijn dynamische liedjes aan elkaar en wist het publiek telkens daarbij te betrekken.

Zijn super snellen gitaarrifs waren bewonderingswaardig maar daar lag dan ook meteen zijn valkuil. Soms bekroop bij mij het gevoel dat Bart Ryan zijn solo’s niet van tevoren gedacht had, waardoor hij zo nu en dan ook uit de bocht vloog. Zeg maar eens soort van Max Verstappen die altijd weer zijn ideale lijn herpakt. Het herstemmen van zijn gitaar gebeurde spelenderwijs waardoor hij kon excelleren met zijn slidegitaarspel. Bart Ryan liefde voor de blues-en soulmuziek voerde de boven toon deze middag en dat viel goed in de smaak.

Ondanks de tegenvallende opkomst vermaakte het publiek zich uitstekend met deze interactieve Amerikaan. Deze middag stond duidelijk in het teken van kwaliteit in plaats van kwantiteit. De zeer gemotiveerde Amerikaan stuurde in ieder geval tevreden gezichten het druilende lente weer in. Is dit niet de essentie van het verhaal van kleine luisterpodia, die steeds maar weer in staat blijken talentvolle muzikanten een kans geven?