Ga naar de inhoud

Emma Swift, Blonde On The Tracks

In 2017 had de in Nashville, TN wonende singer-songwriter Emma Swift al een begin gemaakt met de opnames van Dylancovers voor het album Blonde On The Tracks. Een samentrekking die natuurlijk direct doet denken aan zijn klassieke albums: Blonde On Blonde en Blood On The Tracks. Beide platen dragen elk twee nummers bij van de in totaal acht, waar Highway 61 Revisted, Rough and Rowdy, Planet Waves en New Morning elk één nummer aanleveren.

Geen artiest als Dylan die zijn songs zo ontelbaar vaak in alle denkbare variaties gecoverd zag, in benadering en kwaliteit. Daarover gesproken, over Blonde On Tracks is er maar één conclusie mogelijk: fantastisch. Swifts interpretaties van Queen Jane Approximately, I Contain Multitudes, One of Us Must Know (Sooner Or Later), Simple Twist of Fate, Sad Eyed Lady of the Lowlands, The Man In Me, Going Going Gone en You’re a Big Girl Now zijn van een hemels mooie schoonheid. Hoe het komt? Ten eerste: de niet voor de hand liggende songkeuzes – samen een prachtig geheel vormend; ten tweede: haar kristalheldere stem en bijzonder elegante manier van zingen, de wiegende cadans en zacht melancholieke inslag; ten derde: de uiterst subtiele en smaakvol omlijste invulling – een mengsel uit folk, country, blues, soul en rock – door haar begeleiders (gitarist, toetsenist, bassist, percussionist, producer Patrick Sansone; gitarist en verstokt Dylan-fan Robyn Hitchcock; pedalsteelspeler Thayer Serrano; bassist Jon Estes; drummer en percussionist Jon Radford).

Emma Swift leidde een muzikantenbestaan in de marge. Volgens haarzelf sowieso al niet zo productief, zat ze rondom 2017 ook zonder inspiratie, kampend met lusteloosheid en wanhoop. Om die uitzichtloosheid het hoofd te bieden begon ze met zingen van Bob Dylan- liedjes. Pas dit jaar kwam het dik in orde, met een dijk van een coverplaat als resultaat, met speciale dank aan producer Patrick Sansone. Ze kán er trots op zijn, zoals His Bobness dat ongetwijfeld zál zijn.