Ga naar de inhoud

Diana Jones, Song To A Refugee

“We Believe You”, Diana Jones, Steve Earle, Peggy Seeger en Richard Thompson zingen het met open armen. Ze geloven hen die zelden of nooit worden geloofd maar vrijwel altijd met argusogen worden bekeken en worden tegengehouden aan de grenzen van onze welvaart. Het is het vierde nummer op “Song To A Refugee” van Diana Jones.

Diana Jones, inmiddels 55 jaar is als baby’tje geadopteerd en opgegroeid in Long Island, New York. Haar vroege voorkeur voor country en folkmuziek is niet ingegeven door haar leeftijdgenootjes op school maar door, naar later bleek, haar biologische familie uit de Smokey Mountains in Oost-Tennessee. Een kwestie van genen of, en dat geeft veel meer ruimte om haar muziek te duiden, een combinatie van genen, traditie, overlevering en engagement. Duidelijk is dat Diana persoonlijke gebeurtenissen en ingrijpende verhalen toelaat in haar denken over de wereld van vandaag. Zoals het een goede folksinger betaamt overigens. Grote schrijnende gebeurtenissen brengt zij in haar songs vaak terug naar het individu die het lot treft.

Diana Jones heeft 5 albums uitgebracht. Haar eerste “Ïmagine Me” in 1997. Haar derde album “My Remembrace Of You” uit 2006 draagt ze op aan haar overleden muzikale grootvader en is een eerbetoon aan “Alan Lomax” de allesweter daar waar het folkmuziek betreft. Wellicht bekend maar hij heeft een schat aan muziek en informatie verzameld. Mooi om eens in zijn archieven te duiken. “My Remembrace Of You” is een prachtig album. Hoewel ik van rafelrandjes houd en gladheid nogal eens als onoprecht beschouw (heel subjectief) is dit een album van een andere categorie. Diana’s stem is verre van gemiddeld. Ze heeft een timbre waar je wellicht even aan moet wennen. De verwachte toonzetting komt vaak net niet uit. Het blijkt haar kracht te zijn. Haar songs zijn zorgvuldig gecomponeerd en zonder franje uitgevoerd. Vergelijkbaar met iemand als de Britse “June Tabor” maar dan van de Amerikaanse folk tak. “My Remembrace Of You” heeft er ook voor gezorgd dat Diana een grotere bekendheid kreeg in zowel Amerika als op ons continent.

“De verwoestende verkiezing van 2016 werkte verlammend op de creatieven”. Een uitspraak van Diana die ik persoonlijk nogal indrukwekkend vind. Diana Jones liep, evenals een flink aantal mede kunstenaars, tegen een schrijversblok aan. Haar contact met Emma Thomson, acteur-schrijver en voorzitter van de “Helen Bamber Foundation” die zich bezig houdt met de ondersteuning van vluchtelingen, brengt haar terug naar de schrijftafel. Met name het ontmenselijken van vluchtelingen door de Amerikaanse overheid zet haar aan tot het schrijven van de songs op “Song To A Refugge” Geschoeid op de leest van de traditionele Amerikaanse folk zijn de songs, wederom, prachtig en haast literair, vormgegeven. Diana Jones laat zich op “Song To A Refugge” begeleiden door mandoline, bas, accordeon, gitaar, piano en een beetje dulcimer. Naast uitermate goed spelende studiomuzikanten doen folk coryfeeën, zoals in mijn aanhef genoemd, ingetogen mee.

Op “Song To A Refugge” staan 14 songs. De opener “El Chaparral” begint aan de andere kant van de Amerikaanse grens in Mexico. Wat daar op volgt, is een keur aan verhalen, vertaalde gevoelens en schrijnende situaties waarin een ontheemd mens terecht kan komen. Songs ook die een hand uitsteken. “Mama Holt Your Baby” is een heel fraai “oer” folk nummer. Je waant je terug in de jaren die je zelf ook niet hebt meegemaakt maar wel hebt meegekregen. Songs als “Santiago” hebben weliswaar eenzelfde muzikale oorsprong maar liggen qua melodie dichter bij de “overstekers” uit de Keltische wereld, terwijl een song als “Ask A Woman” in muzikaal opzicht meer naar de country kant neigt.

In velerlei opzichten is “Song To A Refugge” een album van alle tijden. Geëngageerd als de “oude” folksingers. Kunstzinnig als een poëzie album. Vertrouwd in zijn eenvoud en dichtbij de oorsprong van de folkmuziek. Kortom, dit album behoeft geen andere aanbeveling dan haar intensief te gaan beluisteren. Wat mij betreft een hoogstaand album. Niet alleen op de jaarlijstjes maar zeker ook nog over dertig jaar en meer.

Tijdens haar huidige optredens geeft Diana Jones naast het musiceren veel aandacht aan de problemen van vluchtelingen. Laat vluchtelingenwerkers aan het woord en genereert op die manier mensen die actief mee willen helpen met het ledigen van hun noden. Een wereldtournee is, om de zo langzamerhand gebruikelijke reden, voorlopig uitgesteld. Als het er van komt, ga ik er heen!