Bijna twintig jaar na hun laatste plaat Can You Do Me Good? is de Schotse band Del Amitri terug met een nieuw album, de liveplaat Into the Mirror uit 2014 niet meegeteld. Als voorbode hadden we de singles ‘Close Your Eyes and Think Of England’ en ‘It’s Feelings’ en die lieten al horen dat de hiatus in studio-opnames van bijna twee decennia niets had afgedaan aan het vertrouwde geluid van de band.
Del Amitri is opgericht in 1980 en bestaat uit Justin Currie (zang, gitaar, bas, piano), Iain Harvie (gitaar), Andy Alston (keys/percussie), Ashley ‘Ash’ Soan (drums) en Kris Dollimore (gitaar). De band debuteerde in 1985 met hun eerste plaat, waarna er verschillende andere volgden met Waking Hours uit 1989 tot nu toe als hun grootste succes (met de hit ‘Nothing Ever Happens’). Can You Do Me Good? uit 2002 was vooralsnog hun laatste studioplaat, waarna Del Amitri er tijdelijk mee stopte. Een reünietour volgde in 2014 en 2018 en nu is er dus een nieuwe studioplaat, hun zevende. Fatal Mistakes is opgenomen in maart 2020, vlak voor het Verenigd Koninkrijk in corona-lockdown ging.
Fatal Mistakes bevat 13 tracks, is geproduceerd door Dan Austin (Biffy Clyro, You Me At Six) en vindt zijn oorsprong in de tweede reünietour van de band in 2018. De belangrijkste songwriters van Del Amitri – Currie en Harvie – schreven toen een bulk nieuw materiaal dat – naar eigen zeggen – erg klonk als Del Amitri. En daar is geen woord aan gelogen als je het nieuwe album beluistert. Het nadeel bij een band die na lange tijd weer nieuw materiaal uitbrengt is dat er (te) hoge verwachtingen mee kunnen spelen, zeker als je hun vroegere werk nog herinnert. Daar heeft Fatal Mistakes geen last van.
Opener ‘You Can’t Go Back’ ademt melancholiek en pakt, ondanks het opgewekte tempo van het nummer, meteen door de fijne samenzang en de bitterzoete lyrics. Ouderwetse Del Amitri en we zitten pas op de eerste song. ‘All Hail Blind Love’, ‘Musicians And Beer’ en ´Losing The Will To Die´ klinken niet als een band die bijna twintig jaar geleden hun laatste studioplaat heeft uitgebracht. Fris, meeslepend en boeiend.
Dat Justin Currie nog steeds bijtend commentaar kan leveren in zijn songs, blijkt uit het cynische ‘Close Your Eyes And Think Of England’ dat handelt over de huidige staat van het Verenigd Koninkrijk en de naweeën van Brexit. Interessant om het perspectief van een Schotse band te horen in deze kwestie, aangezien Schotland voornemens is uit het VK te stappen. Van oorsprong is Close Your Eyes And Think Of England blijkbaar een advies dat aanstaande Engelse bruiden kregen over hoe om te gaan met ongewenste geslachtsgemeenschap tijdens de huwelijksnacht, maar dat lijkt me niet wat Currie zal bedoelen met zinnen als: ‘Blow by blow, there’s gonna be a show / We’re gonna teach the goons the who is who of history, en That boat afloat all alone on the ocean is sinking, en The scapegoat was always someone new’. Scherp cynisme verpakt in een meeslepend nummer.
De nummers op Fatal Mistakes zijn donkerder en introperspectiever dan op de vorige platen getuige de lyrics in songs als ‘Losing The Will To Die’, ‘Missing Person’, ‘I’m So Scared Of Dying’ en ‘Lonely’. ‘You should’ve long ago got free / It is better for us both if I survive / So you never know how it feels /
To truly be alive (uit I’m So Scared Of Dying) of ‘The crazy thing about a golden ring is it will melt in any fire / But I didn’t think for a minutе she would simply melt at his desirе’ zijn niet echt teksten die bol staan van levensvreugde. Maar het werkt, mede door de bewogen zang van Currie en de eneverende en aangrijpende muzikale backing van de band. Sowieso staan er weer pareltjes van ballads op. ‘Otherwise’ is van de mooiste melancholische die ik de afgelopen jaren gehoord heb. Sure, het is geen ‘Driving with the Brakes On’ van Twisted, maar 26 jaar na die plaat is de band nog steeds in staat hartroerende songs te maken. Ook ‘Mockingbird, Copy Me Now’ brandt van weemoed.
‘They can’t destroy us’ zingt Currie in ‘You Can’t Go Back’. Dat blijkt. Bijna twintig jaar na hun laatste studioplaat blijkt Del Amitri nog steeds onverwoestbaar. Hoge verwachtingen? Ja. Ingelost? Ja.