Chip Taylor (James Wesley Voight, de broer van acteur Jon Voight – o.m. van de hitfilm Midnight Cowboy) werd op 21 maart van dit jaar 84 jaar, maar na zo’n 60m jaar liedjes schrijven en liedjes zingen is de drang om te presteren er nog altijd. Stoppen met schrijven en (fluister)zingen is er absoluut niet bij, tussen 2011 en heden heb ik maar liefst 8 cd’s van hem mogen recenseren voor ons café, en dat waren niet al zijn producten in die periode. Het moeten er nu ca 42 zijn. In 2016 werd Chip geïntroduceerd in de Songwriter’s Hall Of Fame, waarbij je alleen maar zou kunnen verzuchten: ‘Waarom nu pas’. Net als die 8 CD’s van de laatste jaren is er sprake van prachtige ingetogen songs, meestal subtiele walsjes (dat kan zijn stem het best aan, denk ik). De opnames vonden plaats nadat hij de songs had geschreven in een periode waarin hij werd behandeld voor kanker, met bestraling en chemotherapie in een hoofdrol. Een aantal van de 12 songs op deze toch weer verrassend mooie en gevoelige CD hebben ‘Radiation’ in de titel staan: ‘Radiation Song’, ‘Talking to Geaorge in Radiation’, ‘George in Radiation’. Er is sprake van ‘Nurse Joan’, is dat een geest uit het verleden? De opnames werden, voor het eerst sinds ‘Yonkers NY’ in 2010, gedaan met de band, bestaande uit Chip, Goran Grini, Tony Mercadante, Tony Leone en long time sideman John Platania op gitaren. De begeleiding klinkt als een soepele klok en het is ongelofelijk wat de man weer presteert. Er verandert niet veel meer in de muziek van Chip Taylor, maar er is wederom sprake van meer van het mooie zelfde en wie maalt daarom. Zijn stem mag dan wel te wensen overlaten, hij kruipt nog altijd overal naar binnen en ontroert en verbaast.
Wat een ongebreidelde creativiteit heeft deze songwriter-gigant, we weten allemaal dat hij een serie superhits op zijn naam heeft in de jaren 60 en 70 van de vorige eeuw, denk aan ‘Wild Thing’, ‘With A Girl Like You’ (beide van The Troggs, beide in 1966), ‘Angel of the Morning’ (1968, Merrilee Rush en 1981, Juice Newton) en ‘Storybook Children’ (1967, Billy Vera en Judy Clay en onze Sandra en Andres). Inmiddels staan er vele honderden songs op zijn naam. (Trainwreck Records).