Ga naar de inhoud

Beth Bombara, It All Goes Up

Beth Bombara groeide op in Grand Rapids, Michigan het eerste instrument dat de nu 40 jarige Bombara leerde bespelen was de piano. Een paar jaar later kreeg ze interesse in de elektrische gitaar van haar moeder. Ze kreeg de gitaar en leerde zichzelf gitaarspelen. Tijdens haar middelbare schooltijd richtte ze in 1999 met een paar klasgenoten een punk rock band op die tot 2005 zou bestaan.  In 2007 begint ze haar solo carrière en brengt ze met regelmaat een album uit. ‘It All Goes Up’ is haar zesde langspeler.

Een album dat zichzelf bijna begon te schrijven tijdens de pandemie waar Bombara op zoek was naar lichtpuntjes, ze vond een oude gitaar terug in haar huis en nadat ze het stof van de gitaar had gehaald begon ze te schrijven. Een groot deel van de nummers die op ‘It All Goes Up’ staan, schreef Bombara met deze gitaar op haar schoot.

De plaat opent met ‘Moment’ een fijne opener voor de rest van de plaat, het tweede nummers is een prachtig melancholisch nummer.  ‘Everyting I Wanted’ klinkt dan weer erg opgewekt en een van mijn persoonlijke favorieten. Mede door de mooie bijgaande videoclip. De titel van de plaat ‘It All Goes Up’ is een zinnetje uit het nummer ‘Electricty’. ‘What You Wanna Hear’ is ook nog even het noemen waard.

In het bijgaand schrijven van de platenmaatschappij wordt Bombara vergeleken met de Canadese singer/songwriter Kathleen Edwards en zowel tekstueel als muzikaal snap ik die vergelijking goed. Bombara zingt de nummers met een vleugje melancholie en levert met ‘It All Goes Up’ een fijne luisterplaat af. (Black Mesa Records)