Een onbekende singer-songwriter, althans voor mij. Volgens zijn bio is hij de frontman van de Lost Dog Street Band, dat zegt mij ook niets. Hij groeide op in de Music City, Nashville dus .Deze CD is een heerlijke reis door zo’n beetje alle facetten van Nashville country, denk aan Honky-Tonk, outlaw country, red dirt country, folk en indie. Het moet een verandering in zijn genrekeuze zijn, alweer volgens de bio. Zoals hij zelf zegt: het is meer Hank Williams dan Bob Wills en meer Marty Stuart dan George Jones. En al luisterend naar de CD moet ik beamen dat dat helemaal klopt. Hij zei dat hij wilde laten zien dat hij een ‘elite’ country CD kon maken, hij heeft in ieder geval mij volledig overtuigd, de CD is ‘Country to the core’. Het swingende ‘Satisfied With Your Love’ met een hoofdrol voor steel gitaar en piano is een van de hoogtepunten van deze prima CD, maar vlak het openingsnummer niet uit: ‘I Ain’t the Man’ (you think I am)’- hoe country kan je het hebben. En het obligate walsje ‘Nothing More’ met meerdere fiddles in de begeleiding. Ala Hank Williams nog in actie zou zijn zou hij zeker zijn oog hebben laten vallen op ‘Like It or not’, helemaal Hank Willams in de aanpak met de juiste sound van de steel gitaar en de zingende fiddles.
Voor de liefhebbers van recht-door-zee country is deze CD een verplichte aanschaf. Het klopt van nalle kanten, de songs zijn top (en op en top) country, de stem is country (wat gruizig), de band is country, Nashville op zijn best en dan niet de herrie-Nashville diem vaak tot mos komt. Rest mij nog te vermelden dat er – uiteraard – ook een lekker country-duet op staat, ‘One Last Time’, met Sierra Ferrell. En de bijbehorende verpakking is … country, met de échte’ hoed enzo.