In 2016 verschijnt Rattlesnake: The Best Of Bart Ryan, 2001 – 2015. De verzamelaar telt dertien tracks. Het is een overzicht van successen en publieksfavorieten. In 2020 is er de nieuwe langspeler Starlight And Tall Tales van de Amerikaanse singer-songwriter. Ryan heeft de tijd genomen voor de tien nummers. Hij heeft de afgelopen jaren het muzikale verhaal geschreven van een muzikant in verscheurd Amerika.
“Starlight And Tall Tales was recorded at Starlight Studios inNashville, TN (aka my basement). It’s the product of three strange years filled with late nights, struggle, mold poisening, broken affairs, exton Irish whiskey and political insanity.” Het zijn persoonlijke woorden die Bart Ryan optekent op de hoes van zijn nieuwe album. Drie jaren hard werken in een maatschappij die steeds verder vervreemdt van normaal. Het nieuwe normaal is niet Donald Trump! Bart Ryan is beslist en besluit met These demons will fade and we will again drink wine and dance.
Opener ‘Wannabe’ zet 4.44 minuten de toon. Ryan begint met een nummer vol rockmuziek. In een dozijn Amerikaanse tracks zijn er altijd wel zes of zeven van deze nummers te vinden. Volop kwaliteit maar in een aantal gevallen wat weinig eigenheid. Het zijn wel altijd favorieten bij concerten. Check het oeuvre van Bruce Springsteen en vindt die zes of zeven nummers. Bart Ryan schrijft ze ook! ‘I’d Be A Fool’ volgt. Uptempo poprock, het wat hese stemgeluid van Ryan wordt krachtig ondersteund door een lekker koortje. ‘Half Way’ kent een slepende gitaarsolo die het nummer optilt en ‘I Walk On Your Grave’ onderzoekt de krochten van het menselijk brein. You’re so evil. The devil knows your name. Het is een duistere, originele en sterke track.
In ‘The Healer’ lijkt Bart Ryan de criticasters rechtstreeks aan te spreken. De kwaliteit van de gespeelde nummers wordt duidelijk na de nodige speeltijd. e journalist veert niet uit zijn stoel bij een eerste luisterbeurt. Originaliteit komt veelal na kwaliteit, Ryan kiest voor solide en bekend. In deze desolate tijden is het misschien wel logisch om terug te vallen op degelijk en deugdelijk.
‘Nobody’ is een rustige ballade, ‘Tonight, Tonight’ wordt door de begeleidende muzikanten in gang getrokken. Het is een track om de nacht in te dansen. ‘Desire’ daarna is zo’n track die in de studiokelder gevonden is, een aantal malen is gespeeld en misschien wel jaren is blijven liggen. Bij eerdere pogingen is de balans van de track niet te vinden, door de diffuse politieke omstandigheden buiten het opnamelokaal vallen muziek en tekst plotseling goed in elkaar. ‘Desire’ staat voor de ontwikkeling van de nummers die Ryan schrijft. Bij beluistering is er steeds kwaliteit van luister bare Amerikaanse rock. Uiteindelijk is er bij de(ze) luisteraar de wens om de bewandelde paden soms los te laten, de vangrail in de bocht te willen raken. ‘Desire’ is een prachtig voorbeeld van ietwat los geslagen rock.
Starlight And Tall Tales bevat Amerikaanse rock met hier en daar een kritische noot. Het is muziek voor een avond uitstekend vermaak. Bart Ryan kiest voor kwaliteit en iets te weinig voor avontuur. Met wat meer Irish whiskey and political insanity zou Starlight And Tall Tales een nog betere plaat zijn geworden. Bart Ryan kiest anders. Het is hem in deze duistere tijden gegund. (Blackbird Record Label)