Ga naar de inhoud

Alasdair Roberts, Grief in the Kitchen, and Mirth in the Hall

De titel klinkt een beetje als muziek van kerk en kroeg. Daar ging het in het leven van meerdere decennia geleden veelal om. Muziek met een lach en een traan kan ook en dat is van alle tijden. Roberts heeft een twaalftal traditionele ballades opgenomen op de meest uitgeklede kernachtige manier.

Kennismaken met Alasdair Roberts uit Glasgow is eenvoudig door de review (26 februari 2022) van zijn voorlaatste album “The Old Fabled River” dat hij samen met het Noorse “Volvur” heeft opgenomen, er even bij te pakken. Schotse-en Engelse- folk is hem met de paplepel ingegoten. Zijn vader speelt als gitarist bij Dougie MacLean. Roberts bedrijft de folk op verschillende manieren. Eigengereid op een bijna vervreemdende maar zeer unieke manier onder de naam “Appendix Out”. In samenwerking met een keur aan medemuzikanten en bands maar ook als soloartiest onder eigen naam. Deels eigen composities, composities van anderen en traditionals.

“Grief in the Kitchen and Mirth in the Hall” betreft traditionals. De meeste uit Schotland, enkele uit Ierland en één uit Canada. Roberts keert geregeld terug naar de bases van de folk. Hij durft, de soms erg bekende ballades, gewoon te spelen. Laat ik het anders zeggen: het zijn geen bekende ballades maar ballades door Roberts gespeelt en dat is wezenlijk iets anders. De bijna breekbare zang maakt dat de songs een zorgvuldigheid aan de dag leggen die zeer aangenaam is. Iedere song is als een edelsteentje aan een zilverenketting. Op akoestische gitaar is Roberts een kleine meester. Op songs als “Bob Norris” hoor ik zelfs John Renbourn doorklinken. Die klassieke oude toonzetting brengt mij terug naar de dagen van zoeken in kleine platenzaakjes naar dat ene zeldzame folkalbum van die ene onbekende artiest. Heerlijk om te doen. De drie songs op piano “The Lichtbob’s Lassie”, “The Convict Maid” en “Mary Mild” begrijp ik maar als de piano moet zorgen voor variatie dan hadden ook deze song wat mij betreft gewoon op gitaar begeleid mogen worden. Verraad, conflicten, mythen, odes, liefde en de dood. In een tijd van relatieve vrede lijken de thema’s wellicht uit vervlogen dagen te komen. In tijden van nu komen ze dichterbij en blijken we niet wezenlijk anders dan toen.

Twee dagen spelen op een krukje in de studio en het meesterwerkje staat erop. Het vijfde album traditionals. Vergeet de andere albums niet te beluisteren van deze singer-songwriter- fakkeldrager van de Schotse, Ierse, Britse en inmiddels ook Scandinavische folk.